CHAPTER TWO
- เรื่องที่แต่งขึ้นเป็นเรื่องในจินตนาการของเรา แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
- ขออภัยสำหรับคำหยาบที่ใช้ในเรื่องด้วยค่ะ
พอผมกลับมาถึงหอ เอ๋ยมันก็โทรมาถามทันที ว่าไอ้ก็อตมันทำหน้ายังไงบ้าง ตอนรับจดหมายไป
"ทำหน้าไงวะ ก็เห็นปกติ"
"แบบเค้ายิ้มเขินๆบ้างมั้ย อะไรแบบนี้" กูไม่เห็นผัวมึงทำสีหน้าอะไรเลย
"ไม่อ่ะ มันทำหน้าเฉยๆ"
"สัด"
"เรื่องมาก"
"ทำไมมึงไม่ดูรีแอคชั่นเค้าให้กู"
"ก็กูไม่ได้สังเกตขนาดนั้น"
"โห่ย เซ็งเลยแม่ง" เอ๋ยบ่น
เออเรื่องของมึงเถอะ
"กูวางละนะ ขี้เกียจคุย" ผมบอกไปตรงๆ เอาจริงๆผมเป็นผู้ชายคนนึงที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ ไม่ชอบที่จะต้องมานั่งตอบไลน์ หรือพิมพ์คุยในโปรแกรมแชทอะไรทั้งนั้น ไม่เข้าใจทำไมบางคนถึงไม่ทำอะไรที่มันเป็นประโยชน์มากกว่านี้ว้ะ ยกตัวอย่างเช่น การปลูกข้าวโพดและรีดนมวัวของกูเอง
"แล้วมึงจะไปไหนอีกป้ะ" มันถาม
"ไปเตะบอล"
"ไปกับใครวะ พวกไอ้ซันอ่ะนะ" ไอ้ซันที่เอ๋ยมันพูดถึงคือเพื่อนกลุ่มพวกผมเอง
กลุ่มผมมีทั้งหมด 4 คนครับ มีผม ไอ้เอ๋ย ไอ้ซัน แล้วก็ไอ้สันติ ไอ้คนหลังนี่อิมพอร์ตมาจากสุพรรณ ตัวสูง หน้ามันหล่อแบบเข้มๆ แต่งตัวเนิร์ด แต่จังไรชิบหาย ชอบดูหนังโป๊แบบกรอกลับ ย้อนกลับไปดูตอนพีคตลอดเลย ไอ้ห่า ถึงว่าไม่จบพาร์ทซักที บางทีก็มาแบบ กวิน ดูมะ คิดว่าผมดูมั้ยอ่ะ ดูดิ เป็นเพื่อนกันปฏิเสธไปจะเสียน้ำใจนะครับ ฮ่าๆ
