CHAPTER FIVE
- เรื่องที่แต่งขึ้นเป็นเรื่องในจินตนาการของเรา แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
- ขออภัยสำหรับคำหยาบที่ใช้ในเรื่องด้วยค่ะ
** เราแนะนำให้โหลดแอพ wattpad แล้วอ่านในแอพนะคะ บรรทัดจะได้ไม่ติดกัน ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ และขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่ะ
"โอ๊ย กูหิวข้าวจนจะเป็มลมอยู่แล้ว" ไอ้เอ๋ยบ่น ขณะที่พวกเรากำลังลงลิฟต์จากชั้นหก เมื่อกี๊พึ่งเรียนแลปเคมีเสร็จครับ เรียนตั้งแต่ 9 โมงเช้า จนตอนนี้เกือบบ่ายโมงแล้ว กูพึ่งได้ออกจากห้อง อาจารย์แกปล่อยเลทมาเกือบชั่วโมง
จนกระเพาะกูย่อยตัวเองเหลือเท่าเม็ดถั่วเขียวแล้วไอ้เหี้ย
"ร้านป้าต้องไม่มีอะไรเหลือให้กูแดกแล้วแน่เลยว่ะ" ไอ้ซันบ่นขึ้นมาอีกคน
เออมีแต่คนบ่น ผมก็อยากบ่นนะ แต่ไม่มีแรงจริงๆครับ กูเพลียกับแลปเมื่อกี๊มาก
ผม ไอ้เอ๋ย ไอ้ซัน ไอ้สันติ กำลังเดินไปหาไรกินที่บาร์คณะวิดยาครับ โรงอาหารคณะผมเอง แดกที่ใกล้ที่สุดนี่แหละ
ตอนนี้สภาพแต่ละคนเหมือนพึ่งผ่านสงครามมาเลยครับ ไอ้เอ๋ยนี่เกาหัวจนผมยุ่งไปหมด บางทีก็อยากจะพามันไปหาสัตว์แพทย์นะครับ ไม่รู้ขี้เรื้อนแห้งขึ้นหัวมันหรือเปล่า ห่า เห็นชอบเล่นกับหมาใต้ตึกคณะ แล้วตั้งแต่นั้นมาก็เกาจังเลย หัวเนี่ย
ไอ้สันตินี่ก็ขอบตาดำปี๋เดินสะโหลสะเหล สงสัยดูหนังโป๊ดึกอีกตามเคย มันเคยบอกว่างานเยอะแค่ไหนมันก็แบ่งเวลาให้สิ่งที่มันรักได้เสมอ คติของมันคือ สันติงานไม่เสร็จได้ แต่สันติจะอดดูหนังโป๊ไม่ได้
ถุยยยยยยยยยยยย เพลาๆบ้างนะ กูขอ
ส่วนไอ้ซันกับผมนี่ก็ไม่ได้ต่างไปจากพวกมันเท่าไหร่หรอกครับ เหมือนหลุดออกมาจากผีชีวะเดอะมูฟวี่อ่ะ เดินตาลอยเชียวกู
