Just me in real life

5

"Hij is dood," hoor ik mijn moeder zeggen. Op dat moment lijkt het net of ik een andere taal spreek, ik begrijp niet wat ze zegt. Dan begint mijn broer te huilen en ik snap het, ik snap wat ze bedoelt. Ik zucht, het zat er aan te komen maar toch voel ik iets in mij scheuren, ik weet niet wat het is maar het doet ontzettend veel pijn. Mijn broer zit nog steeds te huilen. " ik had zo graag gewild dat hij mijn konijnen nog zou zien." Ik heb mijn konijnen nu een paar maandjes en opa heeft, had ze nooit gezien. Mijn moeder knikt en ik zie dat ze het begrijpt.

~ een week later~
Ik heb vrij van school, vandaag gaan we iets uhh ja wat is het eigenlijk. Leuk? Nee dat is niet het juiste woord, ik zal het maar gewoon uitleggen. We gaan vandaag de kist waarin opa komt te liggen schilderen. "Zodat hij het gevoel heeft dat wij bij hem zijn." Zij mijn moeder toen ik vroeg waarom we dat gaan doen. Emaal daar aangekomen loop ik naar binnen en beginnen we. Ik maak een mooie roos op de kist. En ik maak een hartje met ; opa er in. Ik zucht, hoe kan het nou dat het zo ver gekomen is, waarom gaat het allemaal zo snel?! Ik ga maar gewoon door. Jutta ligt onder een tafel naar ons te kijken, ze heeft een heel droevige blik in haar ogen, maar ik zie dat ze niet weg wilt. "Ze weet het hé?" Vraag ik aan oma. "Ja ze weet het." Ik geef Jutta een dikke knuffel en ga verder met schilderen. Nu heb ik toch weer een fijn gevoel, nu heeft opa een mooie kist waarin hij kan rusten. "Dag opa, Rust zacht." fluister ik nog voordat ik weg ga.

Dit was het eind over mijn delen over mijn opa ik ga nu verder met andere gebeurtenissen in mijn leven❤