Eve hayli gec gelmistim kapinin onundeki polis arabasi dikkatmi cekti. icimi o an bir korku aldi arkadasim sami arabadan inip dogruca benim oldugum kapiyi acti ve
-sanirim bir sorun var Bahar
-banada oyle geldi ins murat ariza cikarmamistir hadi bakalim degip iceri girdik babaannem feryat figan murat koltukta dagalmis icime olesiye bir korku dustu soramadim korktum cesaret edemedim. Beni goren babaannem boynuma sarilarak bagarmaya basladi biz nasil dayanacagiz diye. is
te o an anladim ben babama anneme birsey olmustu. sustum soramadim olesiye korku vardi icimde kinusmadim hic ne o gun ne sonraki gunler aglamadim bile aglayamadim. annemle babamin cenazesinin ardindan uc ay gecmisti murat kendini toparlamis ve fabrikadaki islere odaklanmisti. babaannem dahi kendini toparlamisti ben mi? ben yoktum artik. Onlarin olumlerinin ardindan hergun oldum ben nefes alamiyordum. Odamdan disari adim atimiyor uyumuyor olmemek icin yemek yiyordum.Gerci olum benim icin hicbirsrydi ben zaten yasarken olu olmustum. Murat her sabah bit umut kapimi caliyor ve hayata donmusmuyum diyr bakip hayal kitikligi icerisinde geri kapiyordu. Calmayin kapimi calmayin umut yok bende. Gunler gunleri kovaliyordu biz hangi aydaydik hangi gundeydik bilmiyorum. Yine bir gece yarisi aglayamaz halde kendimi sıkıyordum ki gerisini hatirlamiyorum gozumu araladigimda hastane odasindaydim.Basimda babaannem ve murat vardi.
- yeter artik biktim bu hallerinden olen sadece senin annen
