Tam düşünürken yanıma birinin oturduğunu hissettim .
Kafamı kaldırdım .
Ve gördüğüm şey bir çift yeşil göz dü.
Yavaşça çektim gözlerimi gözlerinden.
Ve yüzüne baktım .
Çok tanıdık geldi yüzü.
Z: tanışıyor muyuz?
X: henüz tanışmadık ama gördün bugün beni
Z: özür dilerim hatırlayamadım
X: bahçede yan villadan hatırladın mı?
Hatırlamıştım
Z: aa evet hatırladım pardon biraz dalgınım da bu arada ben Zeynep . Zeynep Yılmaz
Dedim elimi uzatarak . O da elini uzattı ve elimi sıktı
X: bende Kerem .Kerem Sayer
Z: Kerem Sayer aa sey siz Jale nin pardon teyzemin calistigi yerin sahibiydiniz dimi. Evi ona veren
K: aynen sende yiğenisin heralde . Artık onunla mi yasayacaksin yani Jaleyle mi ?
Dedi gülerek . Bende gülmüştüm .
Z: evet malesef .
K: neden malesef dedin ki teyzen sonuçta her ne kadar iki yüzlü olsada
Z: emin ol iki yüzden daha fazla . Ben bile sayamadım yüzlerini .
Güldürmüştüm onu. Gülümsemesi çok tatlıydı.
Z: sen nasıl gördün onun ikinci yüzünü?
K: bu arkadas sayer kolejinin muduru ya bir gun bunu ogrencilerden birine bagirirken gordum. Tabi sasirdim ilk defa boyle birsey goruyordum Beni gorunce cocuga hemen gulumsedi ve iyi davranmaya basladi. Sanirim benim onu annemlere soyleyip onu isten attiracagimi sandi . Salak. Pardon salak dedim ama
Dedi mahcup olmusa benziyordu.
Z: az bile dedin
Dedim gülerek . Oda gülmüştü.
K: zeynep ?
Z: efendim
K: sana birşey sorsam kızar mısın
Z: hayır neden kızayım ki?
K: bugün kavganızı duydum.Sanırım annen ve baban ölmüş. Ve senin yüzünden falan diyordu Jale. Bana anlatabilir misin?
gözlerimin yandığını hissettim
Z: anlatırımda benim sorunlarım sana anlatarak moralini bozmak istemem gerçekten dinlemek istiyorsan ...
K: gerçekten dinlemek istiyorum
Herşeyi anlattım ona .
Böylece Berk tende bahsetmek zorunda kaldım.
Berk benim eski sevgilimdi 3 yıl önce yani lise 1 de ama o bir yıl sonra istanbula taşınmıştı. Burada bir kolejde okuyordu . Aramızdaki Bağları hiç koparmadık tabiki ama arkadaş olduk . Ve arkadaşlığımız 2 yıl sürdü
Anlattıklarım bitince kereme döndüm gözleri dolmuştu.
Onu öyle görünce hüngür hüngür ağlamaya başladım.
Ağzıma kadar dolmuştum artık. Kerem beni teselli etmek için sarıldı.
Nedense güven veriyordu bana anlamadığım bir şekilde .
Garip bir duygu.
Z: hadi geç oldu gidelim artık .
Dedim toparlanmaya çalışarak. Ki bu onun kaslı kollarında mümkün değildi.
K: tamam hadi .
Ve yürümeye başladık.
Sahil boyunca hiç konuşmadan eve gelmiştik.
Kapıdan ona 'iyi akşamlar' dedim.
O da bana 'sanada' dedi ve sevimli bir gülüş attı.
Bu beni çok mutlu hissetirmişti. Odama çıktım ve yatağıma uzandım .
Gerçekten yorulmuştum. Keremi düşündùm. Acaba sevgilisi var mıdır? Kesin vardır Zeynep yakışıklılığı görmedin mi? Ama belki yoktur.
Bi dakka ya bana ne ? Of kendi kendime konuşmaya başladım.
Oda fena halde havasızlaşmıştı. Yatağımdan kalktım .
Tam pencereyi açacaktım ki yan evin çatı katına takıldı gözlerim .
Keşke orası keremin odası olsaydi diye geçirdim içimden
.Sonra pencereyi açtım.
Ve yatağıma geçtim . Kafamı koyduğum gibi uyumuşum zaten .
Gerisini hatırlamıyorum.
