Kupa Kızı ve Sinek Valesi

Giriş - Bir Veda

İyi okumalar :*

 

**

"Ben sana gitme demiycem.. Git!" dedi Zeynep gözyaşlarının kirpiklerinin ucuna kadar gelip yanaklarından süzüldüğünü bile farkedemeden. Derin bir nefes aldı sonra. "Ama ne olursa olsun seni ne kadar çok sevdiğimi sakın unutma."

Kerem'se derin bir sessizlik içindeydi. Ağzını açıp tek bir kelime etmeye gücü yoktu Zeynep'in söylediklerinden sonra. 

"Ne olursa olsun, ben seni hep sevicem" diye devam etti Zeynep. 

Sonra parmaklarının ucunda yükselip sevdiği adamın dudaklarına son bir veda öpücüğü bıraktı. Kerem ellerini Zeynep'in yanaklarına götürürken, yanaklarından süzülen yaşların farkında değildi ikisi de. Geri çekildiklerinde Kerem'in elleri hala yanaklarındayken gözlerine baktı, o gözlere tekrar bakması için 7 yıl geçmesi gerekeceğini bilmiyordu. Bu kadar uzun bir ayrılık yaşayacaklarını, hayattayken imkansızı yaşayacaklarını bilmiyordu. Bilemezdi. Bilse, "dur" derdi belki. Bilse "gitme" derdi. Tek bildiği sözcüklerin artık faydasız olduğuydu. "Gitme" dese de bin kere,  bin kere yalvarsa da gidecekti Kerem. Sustu. Geri dönüyordu ki, son bir kez sarıldı Kerem'e. Zeynep'in bu hareketiyle sımsıkı sardı Zeynep'i Kerem. Kokusunu içine çekti derin derin. Sonra başını Zeynep'in omzuna gömdü. Bir süre öyle kaldılar. Geri çekildiklerinde Zeynep'in saçlarına bir öpücük kondurdu. Sonra gitti Zeynep. Geldiği gibi, gözyaşları içinde gitti. 

gittin

gidişini görmemek için gözlerimi kapattım

öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu

bacağımı bu kadar acı duymazdım

acım yaş olup akmalıydı gözlerimden

ağlayamadım

..

Bu hikayeyi tamamen Kerem'in gidip 7 yıl sonra döndüğünü varsayarak yazıyorum. Tamamen bir kurgudur. Yorumlarınızı bekliyorum :*