The Dream Eater (Nederlands)

Hoofdstuk 1 - Het is niet zoals het hoort.

Het was ’s avonds en er was niemand op straat te bekennen alleen soms wat jongeren die rondhingen. Een meisje met lang blond haar, een mooi gezichtje, en twee ronde appel wangetjes fietste in haar bruine jack en skinny jeans naar huis. Haar naam is Krista Hummerson, ze haatte het om ’s avonds naar huis te fietsen want dan spreken sommige groepjes jongeren haar aan. Ze is nog al verlegen en durft echt nooit wat terug te zeggen. Daarom negeert ze hun altijd maar, ook is ze een beetje bang in het donker want als klein kind was ze ooit is verdwaald op straat in de nacht, gelukkig vond een lief oud vrouwtje haar toen en bracht ze haar terug naar huis. Maar nu is het anders ze is zestien en dat kan nu niet meer. Op een gegeven moment fietste ze door het steegje wat ze het meest vreest van de hele fiets tocht. Er stonden daar wat jongeren en ze spraken haar aan toen ze voorbij kwam fietsen. “Hey! Kom is even hier dan kunnen we lekker feesten” Krista snapte wat ze bedoelde en fietste door,

 Anders dan normaal stapte één van de jongens ineens op de fiets en ging achter haar aan. Krista zag het niet en fietste gewoon op haar tempo. Plotseling stopte de jongen voor haar en zei hij: “Kom nou lekkerding dan word het nog gezellig hier”. Krista durfde niks te zeggen en kon nu niet weg fietsen. De tranen sprongen al in haar ogen. De jongen bleef haar aankijken tot ze een antwoord gaf. Krista wist niet wat ze moest doen, zometeen werd ze aangerand of erger. Plotseling uit het niets uit het niets kwam een nette man met een stropdas, een net pak, een wandelstok en een hoge hoed naar Krista en de jongen toe. De groep jongeren aan het begin van het steegje zaten te lachen want het zag er heel ouderwets uit. Krista keek heel voorzichtig op naar de man in het pak en wist niet wat er ging gebeuren. De jongen op de fiets die voor Krista stond keek de man ook aan. “Wat moet jij nou in je apen pakkie hier!?” Zei de jongen. De man keek de jongen rustig aan en zei: “Wat moet een lelijke trol zoals jij nou met een mooi meisje zoals zij?” De jongen was boos maar het was gewoon weer een lafaard die alleen meisjes durft te pesten, dus hij fietste weg. De groep jongeren zeiden niks meer maar liepen het steegje uit. De man keek nu Krista aan. “En? . .  Wat doe jij zo laat nog op straat?”. “Ehm . . ik . . ik . .  ik fiets naar huis want ik moest bij een vriendin een scheikunde opdracht afmaken”. Antwoorde Krista. “Hoe ver is je huis nog hiervandaan want ik wil niet dat nog zo iets gebeurt, en je kent de mensen van tegenwoordig ze helpen nergens meer mee”. Zei de man weer. Krista keek naar het einde van het steegje en vertelde tegen de man dat het nog maar twee straten verder was. De man knikte en liep verder. Krista veegde haar tranen weg en fietste snel naar huis.

Toen ze thuis aankwam kwam het pas in haar op wat er allemaal gebeurt was en ze begon te huilen en dacht Waarom altijd ik, waarom gebeuren er altijd zulke dingen met mij? Een vrouw met dezelfde kleur haar als Krista en een mooi maar wat gerimpeld gezicht kwam op Krista af. Ook kwam er een man met bruin haar en dezelfde appel wangetjes op Krista af. Het waren haar ouders. “Wat is er gebeurd?” vroeg haar vader. “Je weet dat je ons alles kunt vertellen we zullen je altijd steunen” Zei haar moeder. Krista veegde weer haar tranen weg en zei: “Het is niks hoor, laat maar zitten” Krista wilde niks vertellen want haar ouders zijn een beetje te zorgzaam, als ze zou vertellen wat er was gebeurd dan zouden haar ouders gelijk het politie bureau bellen. Krista gooide haar jas over een stoel in de gang en ze liep naar boven. Haar ouders keken bezorgd na hoe ze naar boven liep. Krista was boven aan de trap en ze hoorde haar ouders nog zachtjes tegen elkaar praten. “Er zal wel iets op school gebeurd zijn” zei haar moeder. Haar vader reageerde met “Ja ik vind het leuk dat ze bij haar vrienden in de klas zit maar er zitten vast een hoop rotzakken bij”. “Ach . . misschien verteld ze het ons later, laat haar nu maar even uitrusten” zei haar moeder weer.

Krista liep naar haar kamer, het zag er nog best groot uit voor een slaapkamer, het had een twee persoons bed met naast het bed een grote kleding kast. Ook stond er een groot bureau in met daarop een laptop en andere spulletjes zoals een pop die ze had gekregen van haar oma en een paar boeken van een bekende schrijver. Ze legde haar tas naast het bed neer en ging zitten op haar bed. Weer dacht ze na over waarom het altijd haar overkwam, en dat haar ouders vonden dat ze even uit moest rusten. Maar als ze wisten dat ze bijna altijd op haar laptop zat voordat ze ging slapen of dat ze heel vaak midden in de nacht wakker werd van een nachtmerrie. Dan zouden ze zo iets niet zeggen. Krista keek naar haar kussen en dacht er aan hoe fijn het zou om even te gaan slapen. Maar iets hield haar tegen het was de angst om nog een nachtmerrie te krijgen.

Dus zoals gewoonlijk pakte ze haar laptop nadat ze zich had omgekleed en ging ze in bed zitten. Ze keek een beetje op Youtube en pakte soms haar telefoon om met haar twee vrienden te chatten. Toen het half één was klapte ze haar laptop dicht en legde hem weer op haar bureau. Haar ouders lagen inmiddels al te slapen nadat ze een horror film hadden gekeken. Krista wist altijd wat voor een film ze keken want haar ouders zetten altijd de televie zo hard dat ze het gewoon kan horen. Maar toen ze weer terug in haar bed was wilde ze gaan slapen. Maar ze had het gevoel weer, toch ging ze liggen en deed ze oortjes in die aan haar telefoon vast zaten. Ze luisterde altijd naar rustgevende liedjes zodat ze minder bang was. Na enkele minuten viel ze in slaap.