My Dream Catcher (O/G)

Uno

Chapter 1- Illness

The First I met you, I never was into you

You look at me with a Cold eyes.

I never talk  to you but my eyes do.

Your my Dream catcher who always  catch me every time I faint.

From my Illness.

I every time pray to god, na sana wag muna ako mawawala.

Kahit sobrang Hopeless na ng case ko sa ngayon.

But I will fight for you just give me a day, A day na sana maging tayo. Or kahit friends lang.

Bago ako tumawid sa kabilang buhay.

Please naman oh. Sana maging Dreamcatcher ka muna ngayon.

Kunin mo lahat ng pangarap ko. Gawin mong totoo. Please para sa akin.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: Hi guys! BTW! This is my first short story! I hope you will enjoy!

+++

Janna POV:

"T-ta-tay" hinang hina Kong sabi. Hindi na ako makahinga please help me.

"Shhh. It will be okay laban lang anak hah. Kahit wala tayung pera Basta para sayo gagawin ko. Please lang mabuhay ka pa! Lumaban ma please." Umiiyak na sabi ni papa.

Umubo ako ng dugo. Lord wag muna sana ngayon.

"Nurseeee!" Sigaw ng papa ko.

Pumasok na ang Nurse. Na kinaiinisan ko. Pero no time for that Hindi na ako makahinga ng maayos

Nilagyan ako ng oxygen sa aking mga bibig. Pawis na Pawis na ako sabay ang paghina ng aking katawan

*cough* *cough*

Sabay pa ng pag suka ko ng dugo sanhi nito na punong puno na ng dugo Oxygen mask na nasa bibig ko.

"Shit." Napamura yung nurse na kinakainisan ko, Si Reyu. Half Japanese siya kaya Reyu. Classmate ko siya noon sa Nursing School pero nag stop ako. It is because sa Sakit ko. Hindi kasi kaagad naagapan itong sakit ko.

Alam niyo ba kahit kinaiinisan ko yang lalaki na yan? Crush ko yan. Mahal ko na ata yan eh. Kahit hangang tingin nalang ako, kasi kapag magsasalita ako di yan mag rerespond. Kaya Shut up nalang.

Binuhat niya ako at si papa kinuha ang dextrose na nakasabit sa isang gawa sa Kahoy na patungan ng dextrose dito sa Public Hospital.

Yan rin ang isa sa dahilan kung bakit Hindi magamot gamot ang sakit ko dahil ang rami ng Pasyente dito syempre Public.

At nung una di ko rin to alam na may sakit na pala ako.

Nalaman ko lang nung nahilo ako dahil sa sobrang ubo ko nun at sumisikip na ang puso ko. Hindi ako nun makahinga. Pero siya, siya ang sumagip sa akin.

Hiniga niya ako sa isang puting kama, at naramdaman Kong napapalibutan na ako ng doctor. Hanggang sa nawalan ako ng Malay.

-

"Sorry to say Janna, your sick." The doctor said.

"Seriously doc? Sabihin mo sa akin, di yan totoo." Mangiyak iyak Kong sabi.

"No, I'm not fooling around. Janna, You have a Pneumonia, this is a Inflammation of the lung disease."

"What? How to cure this Illness?"

" For now you need to undergo taking medicines. Ang inaalala ko lang talaga Janna, malala na siya sumusuka ka ng dugo. It very risk case, I know you know your illness because your a future nurse. "

"Doc, please help me."

"I can help you, but God can heal you faster. You know what, your Illness ranks 2nd among 10 leading causes morbidity kung dito sa atin, It ranks 4. But trust god "

Tumango nalang ako na lutang. Lumabas na ako ng Clinic ni Doc.

Ayaw ko pa, Ayaw ko pang mamatay ayaw ko pang iwanan si papa at sumama Kay mama sa Heaven. Alam ko na itong sakit ko kamatayan nalang ang makakapagtapos nito.

Umupo ako sa upuan sa labasan ng hospital. At kinuha ko ang Diary ko. Mero itong Dreamcatcher na kulay pula sa harapan. Hindi ako sumusulat dito parati eh, kung kailangan ko lang trip. Kumuha rin ako ng ballpen. At nag umpisa na mag sulat.

Naluluha ako sa pinagsusulat ko. Ang sakit isipin na ganito ang mangyayari sa akin, sobrang bilis. 21 years lang ako nabubuhay sa mundong 'to at gusto ko pang dagdagan ang pahina ng buhay ko.

Napatingin ako sa kwintas ko. Isa itong dreamcatcher ginawa into ng aking Ina, nung nabubuhay pa siya 10 years old palang akong mamatay na siya.

Dahil sa TB niyang sakit, siguro napasa nito sa akin. Tsk.

Maraming araw na lumipas ubo lang ako ng ubo minsan may kasama pang dugo.

Tinitiis ko lang ito dahil 6 months nalang gra graduate na ako, mas gusto Kong suotin na puti ay yung Toga kesa naman sa Isang puting  daster na dadalhin ko papunta sa kabilang buhay.

Kaya habang tumatapak pa ako sa mundo na gawa ng diyos ay sinusulit ko na ang buhay ko, anytime at sana wag nalang kukuhanin na ako.

Nagluluto ako ng pagkain para sa aking Ama, at pumapasyal kasama ang aking mabuting baklang kaibigan na si ROSIE o Rodelio. Sa iba't ibang Mall, Parks at kahit sa Amusement park at Hindi ko ito pinalampas ang lahat ng rides.

Saglit nagpaalam ako sa baklang kasama ko para pumunta sa CR dito. Bigla akong nahilo at sumandal Sandali. Nahihilo talaga ako.

Nanghihina na ako.

*cough* *cough* cough*

Sobrang sakit ng lalamunan ko sa ubo Kong ito. At sabay ng pag pintig ng aking puso ng pagkalakas ubo ako ng ubo. At Hindi ko na talaga kaya, Napa upo na ako at walang katapusang ubo.

Nahihilo na ako. May naramdaman akong bumuhat sa akin. At doon nawalan na ako ng Malay.

Lord, tulungan niyo po ako or kahit lang po si papa tulungan niyo, kapag nawala ako paano na po siya? Hindi ko po siya kayang iwan. Sa panahong ito na siya na lamang ang nag iisa sa buhay Kahit mahirap lang kami naraos namin dalawa ang lahat ng problema sa buhay.

++++

A/N: Please Do Vote, Comment and follow me! 💋 this story is short yun lang and last! it's all fiction. Walang katotohanan dito. Lahat na ito ay imagination ko lang okay po? Sige! Salamat! 👌💋😘