My Dream Catcher (O/G)

Dos

Chapter 2- Obstacles

"Doc! Ibigay niyo lahat ng makakayo niyo sa anak ko please lang doc! Kahit magbabayad ako ng malaki masagip niyo lang po ang anak ko. Please lang po."

Eto yung paulit ulit na sinasabi ko sa doctor ng anak ko. Kay hirap isip in na totoo ba 'to? O lahat na ito ay isang panaginip lamang? Kung panaginip man ito.

Diyos ko, gisingin mo ako.

"Sir, gagawin namin lahat ng makakaya namin, pero sa ngayon sir kailangan niyo po munang umupo aa labas at mag hintay. "

At sabay nun ang pag sarado ng kurtina para ito'y matakpan ang loob.

Napaiyak nalang ako sa nararamdaman ko ngayon Hindi ko ma explain. Tatay ako. Kapag anak mo sa Danger na, mas  gusto mong ikaw nalang sa kalagayan niya kahit nga lagnat lang yan, mas gusto mo ikaw nalang lalagnatin.

Mas gusto ko ako nalang ang madapuan ng sakit, kesa siya kasi mahal ko siya kesa sa sarili ko. 

Napatayo ako sa kinauupuan ko at naglakad papunta sa Chapel ng Hospital. At lumuhod doon sa capilya.

Lord, sana ako nalang, ako nalang ang may sakit wag lang masaktan ang anak ko siya nalang nag iisang kayamanan ko, please po pagalingin niyo po siya.

Umupo na ulit ako sa upuan sa chapel.

May tumabi sa akin. Yung nurse na Classmate dati ni Janna.

"Sir, kamusta na po kayo?"

Ang sa mga kwento ni Janna, masungit daw 'to, Hindi daw makakausap ng maayos. Pero siguro ngayon sa sitwasyon na 'to di na siya mag susungit.

"Hindi ako okay " malumanay Kong sabi

"Kaya niyo po yan."

"Can you do me a favor?" Tumingin ako sa kanya, medyo nagulat pa sya nung una pero nawala din kaagad.

"A-ah eh anu po yun?" Nakatingin lang siya sa harapan. Blanko ang kanyang expresyon.

Huminga ako ng malalim..

" Nagmamakaawa ako please, bigyan mo ng time ang anak ko na naging kaibigan kayo. Dahil alam ko dati pa lang gusto  gusto ka na niya, Kahit ngayun lang iparamdam mo sa kanya na mahalaga siya sa'yo sa mundo. Baka isipin niya gusto niya pang mabuhay sa Ganon, lalaban pa siya lalo sa sakit niya. Hirap na hirap na ako ngayun. Ang gusto ko ang gumaling siya. Wala na kaming pera, lahat ng naipon ko sa banko, nawala na dahil sa palaging nama confine siya ospital. Di hamak na Construction worker lang ako. 550 minsan ang araw. Pero di yun kakasya sa aming pang araw araw na buhay. Kaya please, tulungan mo ako. Naalala ko ang sabi ng kumpare ko kapag daw nasagot ng isang tao ang hiling, baka sakali lalaban pa eto, at ikaw nalang ang pag asa ko at ang dyos. " at doon naluha na ako. At Hindi ko napigilan humagulhol.

"Sir, gagawin ko po ang aking makakaya."

"Salamat. Salamat ng marami." Tumayo na ako at inumpisahang maglakad pabalik. Lord, please heal my daughter. Please.

+++
Reyu POV:

"Sir gagawin ko lahat ng aking makakaya "

At umalis na siya. Naawa na talaga ako sa papa ni Janna. Sa oras na ito di ko kayang tanggihan ang papa niya lalo na sa kalagayan ni Janna.

Ang akala ni Janna. Napaka cold ko Hindi naman. Sa kanya lang ata kasi crush ko siya.... DATI pero now? Naawa na ako sa kanya. I need to do something, for her to live more and I want her to live more. For god sake she's so young!

Pumunta na ako sa kwarto niya, at ang findings ng sakit niya, sobrang lumala na, baka Hindi na kayanan ng katawan niya. Help her god please.

Tumayo ako sa tabi ng kanyang kama, She's so angel by her angelic face but why god gave her a obstacles a Hard obstacles in life? Napaka peaceful niyang tingnan. Sobrang amo. Ang ganda niya ang bait pa. Ba't ganito?

Maraming naka kabit sa kanya sobrang bigat tingnan. Nakakaawa.

Until unting  bumubukas ang kanyang mata. Tinitingnan ko lang siya.

"How are you?"

Medyo nagulat siya nun.

"Ah. Medyo okay na, saan si papa?" Hinang hina niyang sabi. Tsk.

"Sa labas, kausap ang doctor."

"Bakit?"

"What do you mean?"

She just sight.

"Naawa ka ba sa akin?"

Napatitig ako sa kanya. Nararamdaman niya ba?

"No." Malamig Kong sabi. She just smile at me. " what do you want to eat?" I ask.

"Wala akong gana kumain." Walang kaganang ganang  sabi niya.

"Kumain ka sa ayaw o sa gusto mo, by hook or by crook." Hinanda ko na ang pagkain niya. At umupo sa tabi niya inayos ko ang oxygen mask niya at pinalitan nung oxygen na nasa  Ilong. At inu-djust ang kama niya. Para naka upo siya.

Sinubuan ko siya. Nakatingin  lang siya sa akin.

"why?" nagtatakang Tanong niya.

"Because I'm your nurse, nothing more."

"Hahaha. Your so cute." Nabigla naman ako doon, ang init ng mukha ko. At sobrang angelic ng pagtawa niya. Sa kalooban ko parang may sumabog na confetti. At di ko alam kung bakit. Tsk.

"Tch, just eat." At ayun sinubuan ko pa siya, salita salita lang siya, sa school niya sa bakla niyang kaibigan at ang tumatak talaga ay yung pagkwento niya sa papa niya.

"Alam mo ng nalaman ko etong sakit ko, naisip ko si papa."

Tumingin ako sa kanya, cignal  na dapat ipagpatuloy niya ang sinasabi niya.

"Kasi siya nalang ang maiiwan dito. Hindi ko alam ang ginagawa niya, mag aasaw ba siya ulet? Mag kakaanak ba siya ulet? Maalala niya pa ba kami? Bibisita pa kaya siya sa puntod namin ni mama, ma alaala niya LA kaya Death Anniver--"

Pinutol ko ang sinabi niya.

"Ano ba?! Ba't ka nag isip ng ganyan? Tandaan mo 'to di ka mamatay." Naiinis Kong sabi.

She smile bitterly.

"Kahit sabihin mong di ako mamatay, dadating rin ako doon, malapit na tanggap ko na. "

"Shut the fuck up?! Will you?! Gagaling ka nga!"

Napatingin siya sa akin, guhit sa kanyang mukha ang pagkabigla Kong sigaw.

"Sorry." mahinahong sabi ko.

"Nah. It's okay." She smile at me.

"Why all this time? Nakangiti ka pa rin? Kahit ang rami ng obstacles na dadaan mo?!"

She sight and smile. At tumingin Uli sa akin.

"Kasi..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: Hi friends! Btw how was it? Don't forget to VOTE, COMMENT and Follow me! Thank you! 💋