Zoals jullie In Tomisherenow zijn boek zouden hebben kunnen lezen ben ik dom geweest.
Ik ga niet toegeven dat ik de schuld niet op hem steek (doe ik namelijk altijd) maar het verhaal ging iets anders.
Ik moest dus helpen met afwassen.
En tege de tijd dat ik daar was gebeurde de eerste stommiteit al:
Ik viel uit mijn zetel.
Ik Pakte een handoek. Alles ging goed tot ik begon te zingen.
En te dansen.
Ik deed een raar (Supper normaal) tiener dansje en sloeg mijn voet tegen de Kast deur (die trouwens toe was) dat was dus 2.
Ik liep hinkend (met mijn pijnlijke voed in de hand) naar achter en Leunde tegen de deur.
Toen mijn voet geen pijn meer deed Ging ik op zij. Tege de deur klink op. Dat was dus 3.
Toen dat geen pijn meer deed hielp ik verder.
Ik was een Soort ding voor de Kom proberen te maken (of zoiets) aan het afdrogen toen ik met mijn knie tege de tafel sloeg. Dat was 4
Even later hielp ik verder.
Toen botste ik tege de kast. Dat is dus 5. En liep naar de zetel.
Ik wou (natuurlijk) niet meer helpen.
Maar papa zij dat we bijna klaar waren. Dus was ik. Dochter lief. Zo lief om even verder te helpen.
En ja; tuurlijk is het papa's fout. Wie zijn fout zou het anders zijn. Jullie fout? Nee. Had ik achter mijn gsm gebleven was dit nier gebeurt.
Deu!
