Λευκό (Ολοκληρωμένο)

{Οι άσπρες πεταλούδες}

Ειναι κατι πεταλούδες

Που αναποδογυρίζουν σταυρούς.

Που πετάνε χρυσόσκονη σε ενα παιδι που δεν έχει φαγητό.

Και σε έναν ηλικιωμένο που περιμένει νωχελικά την ώρα του με όρο στο χέρι.

Και κάθονται στην γλάστρα του μικροαστού που έχει στο μπαλκόνι.

Εκείνος παίρνει χάπια για το άγχος και οι πεταλούδες τον χαιρετανε.

Και φυσικά δεν θα ξέχναγα το δευτερολεπτο που εκείνος ο έφηβος πιέζει την βελόνα στην φλέβα του.

<<Έχε γεια σύντροφε>> του λενε.

Και μετά...

Πώς θα μπορούσαν να ξεχάσουν τα χαρακώματα;

Ένας στρατιώτης βήχει και μια σταγόνα αίματος λερώνει τα φτερά.

Και πριν την αυτοκτονία μιας κοπέλας

Οι πεταλούδες της δανείζουν φτερά πριν πετάξει στο απειρο.

Και κοντοσκτέκονται μέσα στο ποτηράκι ενος άστεγου.

Και τέλος,γερασμένες πια,κάθονται δίπλα από το κρεβάτι μιας νεαρής που γεννάει.

Και καθώς αυτη ξεψυχάει.

Της υπόσχονται ότι το μωρό θα είναι για πάντα ευλογημένο.

Και αφήνουν και εκείνες την τελευταία τους πνοή.

Έχοντας αφήσει λίγη ελπίδα μέσα στο ντουφέκι.

Και λίγη ένοχη στην βόμβα της Χιροσίμας.

Και λίγη πίστη σε ένα ξεχασμένο από τον Θεό ορφανοτροφείο.

Και η τελευταια πόρτα που χτύπησαν ηταν η δικη μου.

Και σίγουρα ήθελα να τις κλείσω σε βάζο.

Μα το χάος και η δύναμη της ψυχής δεν φυλακίζονται πάρα ελευθερώνονται.

Σε παρακαλώ αν τις δεις καπου,πάρε μια τζούρα μοναξιάς και άσπρου και προχωρά και εσυ στο σφαγείο.

Γεια σας.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Λοιπόν,σκέφτηκα κατι.

Παίζει να είναι λιγο μπούρδα.

Θα ήθελα να κανω ενα λαιβ στο ινσταγκραμ για να σας γνωρίσω και να απαντήσω σε ότι ερωτήσεις θέλετε γιατί έρχονται αρκετές στο προσωπικό μήνυμα εδώ.

Πείτε μου απλα αν το βρίσκετε καλή ιδέα.

Με αγάπη,
Φρου.