Revenge

İntikamın Başlangıcı

Hala onur etkisinden çıkamamıştım. Yaşadığım onca acıdan sonra onu görmüştüm. Beynim, duygularım, düşüncelerim... Herşey durmuştu ondan vazgeçmiştim, unutmuştum ama o tekrar karşıma çıkmıştı. Bir yanım ondan intikam almalısın diyor diğer yanım artık sevmiyorsun bırak daha fazla uğraşma diyordu. Peki ben ne yapacaktım? Beni deli gibi ağlattığı dersin ortasında sınıftan çıkıp gittiğim, herkesle kavga ettiğim, hiç birşey yiyemediğim günleri nasıl unutacaktım? Bunun acısını çıkarmalıydım. Onu pişman edecektim. Artık seviyormuydum? Hayır,  özlüyormuydum? Hayır, onun yüzünden canım yanıyormuydu? Hayır. Peki onun yüzünden canım yanmışmıydı? Evet, hemde fazlasıyla, onunda canı yanacaktı. Ne yapacağımı bilmiyordum... Kafamı yastığa koydum, çok yorgundum o derin düşüncelere gözlerimi kapattım. Sabah yine aynı düşüncelere gözlerimi açtım. Aklımdan çıkmıyordu, düşünmeden edemiyordum nasıl yakacaktım canını? Belkide okula dönmemiştir, eski arkadaşlarını görmeye gelmiştir. Evet, kesinlikle öyledir.  Böyle düşünmek içimi rahatlatıyordu, bu rahatlıkla elimi yüzümü yıkayıp siyah dar pantolonumu, gri salaş tişörtümü giyip üstüne siyah deri ceketimi giydim. Saçlarımı düzleştirip, siyah ojelerimi sürüp, makyajımı yapıp aşağıya indim. Siyah bağcıklı botlarımıda giyip evden çıktım. İçimdeki o rahatlık yerini yine huzursuzluğa bırakmıştı, kahvaltı bile edememiştim.  Evet sonunda okuldaydım, buraya kadar sorun yoktu. Onu görmemiştim bütün katlara baktım ve hala yoktu. İçim çok rahattı daha nerede görebilirdim ki? İntikam almamada gerek yoktu.  Sınıfa girip sırama geçtim ve kulaklığımı takıp elime kitabımı aldım. Dış dünyayayla bağlantımı tamamen kesmiştim. Arkadaşımın beni dürtmesiyle hocanın geldiğini görüp ayağa kalktım, sonra kitabıma geri döndüm. Hocanın "selin elindeki kitabı bırak bakalım sizi yeni arkadaşınız onurla tanıştırayım." dedi. Kafamı kaldırmamla başımdan aşağıya dökülen kaynar suları hissetmem bir olmuştu. Onur bizim sınıftaydı, donup kalmıştım. Nasıl olur? Onca sene sonra yine mi? Neyse nasılsa önde oturuyordum arkamı dönmediğim sürece sorun olmazdı. Bu düşünceyle içimi rahatlatırken hocanın "onurcum selinin yanı boş oraya geçebilirsin." demesiyle ikinci şoku yaşıyordum. Olamaz!! Oturamaz! Birde benim yanıma asla. hayııııırrr!! Oturma.  Artık çok geç onur yanımdaydı daha fazla dayanamayıp çantamı alıp dersten çıkmıştım. Hocanın "Selin nereye gidiyorsun?" demesine aldırış etmeden çıkmıştım. Merdivenlere oturup sinirimin geçmesini bekliyordum. Aynı sınıftaydık, sıra arkadaşıydık.  Koskoca bir yıl onur ve ben, şaka gibiydi. Daha fazla okulda duramazdım. Eve gitmek üzere merdivenlerden kalktım, aşağıya iniyordum arkamdan bir ses "Selin" diye bağırdı. Arkamı döndüm ve onur karşımdaydı. O sevdiğim gülüşü, aşık olduğum kokusu,  duymaktan asla bıkmayacağım sesiyle "Nasılsın?" dedi. Şaka gibi birde utanmadan nasılsın diyordu cevap vermelimiydim? Yaptıklarını unutmalımıydım?  Hayır, asla.  Madem artık buradaydı intikamım acı olacaktı. Onura cevap vermeden arkamı döndüm ve oradan uzaklaştım. Arkamdan "Selin" demesine aldırış bile etmemiştim. Okuldan çıkıp eve gittim odama çıktım ve o sıcacık yatağıma girdim bütün düşüncelerden uzaklaşmalıydım intikamımı alacaktım evet ama bunu sonrada düşünebilirdim ...