(Yaman ve Mert uyandığında yanlarında Mira ve Eylül ü göremediler ikiside salonda birleşti...Gözleri meraklı ve yaşlı bir şekilde.)
Mert-Yaman Eylül yok
Yaman-nasıl yaa Mira da yok
Mert-yaman nerde bunlar yaa nereye gittiler
(Yaman hemen mirayı arar...Fakat mira telefonu açmaz.)
Yaman-açmıyor Mert..Mert açmıyor bişey yap çalıyor ama açmıyor
Mert-ta tamam bekle ben bir Eylül ü arıyayım
(Mert de Eylül ü arar fakat Eylül'de açmaz telefonu.)
Mert-Yaman Eylül de açmıyor..Yaman nerde bunlar
Yaman-bi bilmiyorum...
ya lütfen başlarına bişey gelmesin..lütfen
(Daha sonra Yaman in telefonu çalar..Arayan kişi Mira'dır.)
Mira-yaman ben gidiyorum
Yaman-Mira ne diyosun sen nereye gidiyorsun
Mira-ben..ben yapamadım yaman...dayanamadım orda kalmaya..gidiyorum ve seni çok seviyorum
(Mira telefonu kapatır.Mira telefonu kapatır kapatmaz Yaman ağlamaya başlar.)
Yaman-Miraa!!!mira sende gitme lütfen!!Mira gitme!!.gitme
Mert-yaman?noldu niye ağlıyorsun
Yaman-mira..terk etti beni
Mert-...Eylül de yanında mıydı
Yaman-bilmiyorum..
(Daha sonra Mert'in de telefonu çaldı...Arayan kişi Eylül'dü.)
Mert-Alo?Eylül?nerdesin sen?
Eylül-Mert olmadı...
yapamadım...
dayanamadım.gidiyorum
Mert-ama ben gitmicektim..niye gittin ki sen..ben bırakmıcaktım ki seni...sen niye terk ettin beni..
Eylül-seni seviyorum...
kendine iyi bak...
(Eylül telefonu kapatır.)
Mert-ha hayır kapatma!!Eylül kapatma!!Gitme!!Eylül yapma böyle!Nolur yapma!...Yaman..gittiler
(Yaman Mert e sarılır..ve daha da çok ağlamaya başlarlar...O sese Sedef ve Selim aşşağıya iner.)
Sedef-ay noldu niye ağlıyorsunuz
Yaman-Mira ve Eylül...
Selim-noldu mira ve eylül e
Mert-...terk ettiler bizi
Sedef/Selim-ne?!
Yaman-Gittiler işte!!!Onlar da gitti!!Yanlız kaldık!!Eksik kaldık!!
Mert-eksik...yanlız...
yarım...hiç kaldık..
Yaman-gitmicektiz biz...
hep yanlarında durucaktık...terk etmicektik onları..yanlız,eksik,yarım bırakmıcaktık...
Mert-...tutucaktık sözümüzü..gitmicektik!!!
Selim-...ağlayın..ağlayın rahatlayın...
Sedef-kafa dinlemeye gitmişlerdir...dinlenmeye ihtiyaçları vardır belki
Yaman-yormazdık ki biz onları..acı çektirmezdik ki..niye gittiler
Sedef-...
(Mira/Eylül)
(Mira ve Eylül Bozcaada'ya gitmişti...
Orada ufak bir konaklama yeri bulmuşlardı..ve şimdilik orada kalmaya karar verdiler...)
Mira-yaman kim bilir şuan ne halde
Eylül-peki Mert..kim bilir o ne halde şimdi...
Mira-ama acı çekiyoruz...orda kalsaydık bebeklerimizi hatırlayacaktık hep
Eylül-...şimdi unutmuş mu olduk
Mira-...hayır...ama belki acımız hafifler...
Eylül-Mert'ler ne yapıcak peki hem bizim onları terk etmemiz...hem bebeklerin gidişi...
Mira-tek bildiğim şey orada nefes alamadığım...burada en azından nefes ne onu biliyorum
Eylül-her şeye yeniden mi başlıcaz
Mira-elimizden geldiği kadarı ile
Eylül-ya yapamazsak...
ya beceremezsek
Mira-...onu da o zaman düşünürüz
(Mert ile Yaman bahçede havuza odaklanmış bir şekilde havuzun dibine bakıyorlardır...
sessizliği Mert bozmuştur.)
Mert-herşeye en baştan başlıcaz...
Yaman-neye?
Mert-herşeye..nefes almaya bile
Yaman-...keşke o kadar kolay olsa
Mert-keşke olsa...keşke o kadar kolay olsa...
Yaman-Nefes almayı unuttum ben Mert...Mira..Ender Deniz..ikiside bıraktı bıraktı beni
Mert-Eylül'le Asım da beni bıraktı..bi ikimiz kaldık..biz bize kaldık...
Yaman-ya Mert bir insan hep mi kaybeder yaa hep mi üzüntüyü yaşar...Mira ile Ender benim yaşamaya kaynağımdı
Mert-...Eylül'le Asım da benim yaşama kaynağımdı ama bak şimdi yoklar
Yaman-kabul etme zamanı geldi...ikimiz kaldık bir tek
Mert-...kaldık dimi...
