The soccer boy

H 3.

Na het eten vraagt Cody aan me ofdat ik mee wil naar zijn huis. Ik zeg natuurlijk ja. Samen lopen we naar zijn huis. We lopen naar zijn kamer. Zijn kamer is ook anders dan andere jongens kamers. Ik kijk de hele kamer rond en zie in de hoek een kleine make-up tafel staan. Wacht is hij.... Nee dat kan toch niet. Zou ik het vragen of niet. Ugh ik moet het wel vragen. "Ben jij .....". shit ik kan het niet vragen. "Ja, ik ben homo". Wacht hoe weet hij dat ik dat wilde vragen. Ik geef maar een glimlachje. Ik ga op zijn bed liggen. Cody gaat langs me zitten. "En jou broer?". "Hij heeft een vriendin". Oke, hij is dus al bezet. We praten nog uren verder totdat ik weer naar huis moet.

~~ 3 dagen later ~~

"Tess wakker worden! Je moet naar school!". Shit! Ik ga snel uit bed en spring onder de douche. Dan wikkel ik de handdoek om me heen en loop naar beneden. "Ik moet naar me werk. Lukt het wel alleen?". Onee he. Dan moet ik naar school lopen. "Het lukt wel. Ga maar naar je werk". Hij geeft een kus op me voorhoofd en vertrekt uit het huis. Ik prop snel wat eten in me mond en loop dan weer naar boven. Welke kleren moet ik aan doen. Pfff ik moet opschieten. Dan gaat de bel. Ik loop naar beneden en open de deur. "Hey Cody". Hij begint te lachen. "Ga je met je handdoek naar school". Shit ik heb alleen de handdoek om. "Ik weet niet welke kleren ik aan moet doen". Hij loopt me voorbij "ik help wel". We lopen samen snel naar boven. Hij legt een strakke broek klaar met een leuk zwart shirtje. Ik trek het snel aan. "Dankje". Ik pak snel me tas en al de papieren die ik van de directeur heb gekregen. We lopen weer naar beneden. "Je kan met ons meerijden. Onze vader brengt ons naar school". "Als da niet te veel gevraagd is". Hij pakt me hand vast en trekt me naar de auto. We stappen in en rijden naar school.

We lopen met zijn drieën de school in, maar de broer van Cody loopt al snel de andere kant op. "Zenuwachtig?". Ik knik, "ik ben de nieuwe". "Als er iets is dan kan je altijd naar mij toe komen". Ik knik weer en bedank hem. Hij loopt met me mee naar mijn lokaal. "Kom in de pauze naar lokaal 103". Ik kijk hem vragend aan. "Kom gewoon". "Oke". Hij geeft me een knuffel en loopt weg. Ik spaar al me moed bij elkaar en loop dan naar binnen. De juffrouw begroet me vriendelijk en zegt dat ik plaats mag nemen naast een jongen achterin. Als ik naast hem zit zie ik pas dat het de broer van Cody is. Hoe heet hij. Waarom moet ik langs hem zitten. "Ik ben Tyler btw". Ik voel het bloed naar me wangen lopen. Stop met blozen. "Hoi". Hij knikt. Kon ik niks beters verzinnen dan hoi. Ugh. De lessen gaan snel voorbij zonder dat we iets tegen elkaar zeggen. De bel gaat, eindelijk. Ik loop meteen naar de gang en zoek het lokaal. Waar is die lokaal nou. Er zit niks anders op dan het aan iemand te vragen. Ik kijk rond en zie een groepje meisjes staan. Hun lijken wel aardig. Ik loop naar ze toe. "Weten jullie waar lokaal 103 is?". Ze knikken, "deze gang helemaal uitlopen dan naar links, weer naar links en dan zie je twee klap deuren, daar is het". Ik bedank haar en loop weg.

Oke ik sta voor de klapdeuren. Ik maak ze open en kom op een tribune soort dinges terecht. Op de podium staan een paar kinderen. Ik loop een stukje naar beneden maar blijf dan toch stil staan. Opeens wordt er muziek gespeeld. Er komen steeds meer mensen op het podium gelopen en dan beginnen ze opeens met zingen.

Midden in het liedje ziet Cody me en komt naar me toe gelopen. Hij pakt me hand vast en trekt me het podium op. Hij begint raar om me heen te dansen. Ik moet er van lachen en doe met hem mee.

Na het einde van het liedje komen alle mensen naar me toe gelopen en begroeten me. Dan zie ik dat Tyler hier ook aan mee doet. Ik kijk hem raar aan maar besteed er verder geen aandacht aan. Dan komt de leraar naar me toe gelopen. "Jij bent nieuw hier of niet?". Ik knik. "Ik ben Ryan". "Ik ben Tessa". We schudden elkaar de hand. "Wil je misschien bij onze clubje?". Ik kijk vragend naar Cody. Hij komt naar me toe gelopen "We zijn een schoolkoor, we zingen als er een gelegenheid op school is en we doen mee met wedstrijden". Ik knik. "Ik kan niet zingen". Ugh. Ik kan wel zingen, maar ik kan niet voor mensen zingen. Ik zong vroeger altijd met me moeder samen maar sinds ze overleden is heb ik nooit meer voor publiek gezongen.