Nymphadora, Frederieke en Antje

13 Potter?

De volgende dag zaten ze aan het ontbijt. Nymphadora, Antje en Frederieke zaten wel bij elkaar maar ze wisselde geen woord uit. Behalve Frederieke en Antje dan. 'Hebben jullie ruzie?' vroeg Frederique voorzichtig. 'Door háár moeten we nu nablijven!' snauwde Antje. 'Niet waar! Jullie kozen er voor om mee te gaan!' verdedigde Nymphadora. 'Laat maar Freek, als wij ons er nog mee gaan bemoeien word het een zooitje' zei Lotte. Professor Anderling kwam langs gelopen en Nymphadora stond op. 'Professor, kunt u mij misschien wat meer vertellen over de Marauders?' vroeg ze. 'Waarom wilt u dat graag weten, Po-' maar voor Anderling haar zin kon afmaken andwoordde Nymphadora haastig: 'Ik weet niet meer waar ik het vond, misschien wel in een lesboek dus dan is het handig om er wat van ze weten'
'Pardon Rhine, eh het was een vrienden groep' zei Anderling. 'Hoe heten ze?' vroeg Nymphadora. 'James Potter Sirius Zwarts, Remus Lupos en Peter Pippeling, overigens allemaal faunaten behalve Lupos. Potter was een hert, Zwarts een hond, Pippeling een rat en Lupos is een weerwolf' zei Anderling. 'Oké bedankt' zei Nymphadora en ze ging weer zitten. 'O, nee zei ze toch bijna Potter' zei Frederieke en Nymphadora keek haar waarschuwend aan. 'Dan word ze wel oud als ze niet eens namen kan onthouden' grapte Ron. 'O, nee dat kan ze best. Ze weet tenslotte haar echte naam en haar neppe' zei Antje. 'Is haar bijnaam Potter dan?' vroeg Ron. 'Nee dombo, Potter is juist haar echte naam' zei Frederieke. 'Ik vertel jullie nooit meer iets in vertrouwen!' snauwde Nymphadora en ze liep boos weg. 'Wat? Heet ze eigelijk Potter?' vroeg Ron vol ongeloof. 'Ja' beaamde Harry maar. 'Waarom heeft ze dat nooit gezegd?' vroeg Ron. 'Ze wilde niet dat ze bekend werd, dus wilde ze aangesproken worden met de naam van haar pleegouders' zei Harry, aangezien ze nu toch al wisten dat ze zo heette. 'De meesten dachten dat ze vermoord was door jeweetwel' zei Hermelien. 'Dat is er ook van gemaakt omdat ze nergens op dook' zei Harry. Hermelien stond op. 'Ik ga wel even bij d'r kijken' besloot Hermelien en ze beende weg. Ze liep naar de meisjes slaapzaal en klopte op de deur. 'Ja?' zei Nymphadora en Hermelien stapte naar binnen. Ze zag haar nog gauw een leeg stukje perkament weg leggen. 'Wat is er?' vroeg ze haastig. 'Ben je zenuwachtig of zo?' vroeg Hermelien. 'Nee, hoezo?' vroeg Nymphadora. 'Wat was dat voor perkament?' vroeg Hermelien. 'Je zegt zelf al wat het is, perkament' zei Nymphadora. 'Waarom schrok je toen ik binnen kwam dan?' vroeg Hermelien. 'Goed, dit is een plattegrond van Zweinstein' zei Nymphadora en ze gooide de het perkament weer op bed. Ze legde er alles over uit en ook wat ze van Anderling gehoord had. 'Ik ben trouwens ook bezig om een faunaat te worden' zei Nymphadora. 'Maar, dat kan toch niet zo maar?' vroeg Hermelien. 'Nou en' zei Nymphadora schouderophalend. 'Ik wilde trouwens zeggen dat je het goed moet maken met Fre en An' zei Hermelien. 'Ja, want in mijn eentje heb ik geen vrienden groep' zuchtte Nymphadora. 'Sorry trouwens dat ik niet eerlijk ben geweest over wie ik was, maar qua karakter ben ik wel gewoon het zelfde' zei Nymphadora. 'Zit al goed. Ik snap het wel' zei Hermelien.