sa tuwing naaalala ang nakaraan. hnd mapigilan mapatulala s kawalan. mapapaisip. ngingiti. luluha. at masasaktan. hnd n alam kung bakit, kahit ilang ulit ng sabhin n bbtaw nah. itong pusong sawi ay patuloy pa rin s pangungulila. hnd maiwasan mag tanong. ako nga ba ay pampalipas oras lang..o talagang minahal gaya ng iyong winika noon. sna kahit kaunti aqy naging mahalaga pagkat s akin ikaw ang nagpapsaya. pilitin man pigilan. pilitin man klimutan. ngunit hanggang s ngaun akoy patuloy n nahihirapan.
ang akin lng hiling..sna ay dumating. ung panahon n masasabing..akoy masaya n rin.. nakalimot natuto. at patuloy n nabubuhay..hnd n lng para sau.. kundi pra a ibang tao.
sna s pagdating at panahong iyon aking giliw. wag mo n kausapin o gambalain muli..pagkat baka ako ay umasa at masaktan muli ng sobra.. pilitin man iwaksi alam kong itoy nandito p dn.. nakaukit s puso q.. bawat sakit at ala ala mo.. na baka muling maungkat pag nagkataong tau ay magharap.
pabayaan mo n lng aq.. natapos man ng wlang maayos n pamamaalam.. alam q sa puso q. ikay hindi mawawala kailanman.. at kung ipag aadya mga landas natin ay muling mag tagpo.. sna ay kayanin ko . at sna ay nagbago na q
hindi q ipipilit na maging mag kaibigan na lang.. baka pati iyon ay mag karon ng hadlang. ngunit kung iisipin q nga naman.. ako nga ba ay tinuring mong kaibgan o isang palipas oras lamang.
