Seni ağlatmak istemem, seni mutlu edeceğim!
Hatırlasana sana ilk hyung dememi;
Birer birer zihinine doluşuyordu, kareler, sesler...
Flashback
Eve ilk gelişiydi küçüğün.
Sevgi dolu kadın kocaman bir bebek almıştı eve-neredeyse yetişkin-.
Jimin kıskanmıştı, çok kıskanmıştı.
Bir gece yatakta;
"Bana niye hyung demiyorsun!?"
Aniden, ortada hiçbirşey yokken sinirden köpürmüştü.
Cevapsız kaldı minik olan.
Sessizlik onu daha çok sinirlendiriyordu fakat cevap verseydide sinirlenecekti.
"Cevap ver!"
"B-benim gerçek abim değilsin"
Dedi titrek çıkan sesiyle.
"Yaşça büyüğüm ama!"
Diye üste çıktı Jimin.
'Sana abi diyemem, sevdiğim, aşık olduğum kişiye abi diyemem.' Demek gelsede içinden susuyordu.
×××
Ertesi gün okulda bir kaç çocuk Jimin'den çıkaramadığı hırsını küçük kardeşine vuruyordu.
Oluk oluk kandı yerler.
Ağlamıyordu Jungkook, abisi için.
Boşuna kendini tutmuştu oysa.
Olanları gören Jimin hemen küçüğü Jungkook'un yanında bitivermiş, hepsini bir güzel benzetmişti.
İşte ilk o zaman hyung demişti sevdiğine.
İlk o zaman Jimin için gururunu param parça etmişti.
"T-teşekkürler hyung, daha dün bana kızıyordun?"
"Kapa çeneni kan bankası.
Annem kızmasın diyeydi hepsi."
Öyle olmadığını bilmese ağlayabilirdi belki...
FlashbackEnd
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Brother// jjk+pjm
Fanfiction"Herşey yanlış seçim oldu aslında, unutacağım tek şey bu yukarıdakiler ve abim olduğun olacak. Beni öptüğünü unutmayacağım." .•°'10 bölümlük kısa bir fic
