Moon // VHope

Taehyung'a

Taehyung'a

Aslında cevap vermeyecektim Taehyung ama, kalbimin içinde kalan ve onlara hala lanet ettiğim umut parçaları var. Biraz da salaklık diyelim.

Tek bencil olacağım konu şu ki; seni gerçekten çok güzel sevdim Taehyung. Kelimelere sığdıramayacak kadar büyük, kelebeleğin kanatlarında bulabileceğin kadar öz.

Şiirlerimde hep sen vardın. Yoongi gelip beni tehdit ettiğinde bile, senden nefret etmedim, edemedim. Ve kalbim, senin yazdıkları okuyunca hala hızlanacak kadar aciz.

Senin sevginin benimki kadar fazla olamadığını söylerdin ve özür dilerdin hep, affederdim. Başka ne yapacaktım ki?

Ama yaptığın şey, güneşimi soldurdu Taehyung, çiçeklerimizi öldürdü. Gerçi çiçeklerimizi ne kadar sahiplendiysen artık. Eğer sen beni, çiçeğini -artık seni olmayan, olamayan- kopartıp çöpe savurmasaydın; belki şu an sarmaşıklarım dudaklarının kenarından çekip, seni gülümsetiyor olabilirdi.

Ama yaptın.

Beni kafamın içindekilerle yalnız bırakıp gittin. Ve ben o gidişin ardından, kendime gelemedim.

İki sene Taehyung. İki sene boyunca içtiğim her geceyi sana adadım ben. Biz olamayacağımızı biliyordum artık, belki de hiç olmamıştık, ha?

Gerçekler, her aynaya baktığımda belirirken o kadar canım yandı ki Taehyung, kendimi öldürmek istedim.

Şaşırdın değil mi?

Ardında bıraktığın insanı hala o çok umutlu biri gibi mi zannediyordun? O zaman yanılıyorsun Taehyung. Ben değiştim, beni sen değiştirdin.

Her neyse daha fazla yazmaya pek mecalim yok, yorgunum.

Ha, bir şeye daha açıklık getireyim o gece fazla sarhoş değildim ve dediklerini hatırlayabiliyorum.

'Beni affet Hoseok'

'Seni deli gibi özledim'

'Bu anı iki sene boyunca göz yaşlarımla bekledim sevgilim'

Taehyung, iki gün sonra, gece oraya gel lütfen. Belki de son zerrelerimi akıtırım sana. Ama benden başka bir şey bekleme. Yoruldum biraz, belki de dinlenmem gerekiyordur o geceden sonra.

Hoseok.