2: een rode gloed

112 3 0
                                    

Angela's pov.

Ik keek naar Pascal. Wat had zei nou? Het leek alsof ze in een trance zat. Ik bleef haar heen en weer schudden,maar ik kreeg geen reactie.Toen de bus naar de parking reed en het uitzicht weer een gewone snelweg was,kwam Pascal uit haar trance.Ze keek me verward aan en vroeg; zijn we er al? Had ze het bos nou echt niet gezien. We werden de bus uitgezet samen met de 20 andere leerlingen. Pascal leek nog steeds een soort betoverd door het bos. Toen haar zus langs haar liep werd ze weer wakker. Ik zag de blik in haar ogen...Ze ging weer over Sanne vertellen...

Pascal's pov.

Ik werd weer wakker uit mijn trance en keek toen naar an. Ze keek me aan alsof ze wist wat ik tegen Amber ging zeggen. Ik keek weer naar Amber en toen begon ik. Ah..weet je nog? Dit was sanne's lievelingsplek.. Amber keek me boos aan. Ga je toch weer niet beginnen over dat wicht he? Was ik er maar niet over begonnen.. Amber en Sanne konden her nooit goed met elkaar vinden. Sanna was onze zus. Ja inderdaad,we waren een drieling. Op een dag is ze spoorloos verdwenen. Sindsdien heb ik iedere nacht een droom over een pikzwart paard dat me komt halen.Ik en Sanne waren echt identiek,Amber was toch een beetje anders dan mij. Mijn gedachten werden onderbroken door mevrouw pluim die ons begeleide door het bos. Het leek wel een film. Creeeeeepyyy! Hoorde ik Arno zeggen. Wat een freak! Eigenlijk,waarom zou hij mijn crush zijn? Sam is veel leuker! mevrouw pluim gaf het teken aan dat het pauze was. Ik was binnen de seconden vertrokken naar de open plek. De rest volgde mij,tot mijn grote verbazing toe. Opeens werd ik verblind door een of ander licht. Ik liep ernaar toe en zag er een steen staan,met een soort rode gloed om zich heen. Brr... hoorde ik Sady zeggen. Op de steen stond een soort tekst in het Grieks. Gelukkig kon ik Grieks en ik vertaalde het vlotjes. Jongens kom eens,zei ik. Ze kwamen allemaal naar me toe. Ik las: Wie het dier in zich heeft,zal dat ook zijn. Ik bekeek de tekst nog eens. Het was nogal vreemd. Arno begon te lachen. Todat we allemaal een harde rilling over ons lichaam voelde gaan. Toen werd alles zwart....

BeestenzielWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu