Sweet Serial Killer

part 41

ETHAN

"Νιώθω....κενή." Την ακούμε να λέει και όλοι σοκαριζομαστε.

Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό! Η μητέρα της Γαβριέλας κλαίει και ο πατέρας της προσπαθεί να συγκρατήσει τον εαυτό του από το να μην ξεσπάσει, η Κρίστι έχει κοκκαλωσει κι εγώ έχω φρικάρει.

Όχι Γαβρι μου δεν είσαι αυτή! Συνελθε...πρέπει να συνελθεις! Ο Bryan ρίχνει ένα βλέμμα προς εμάς και χαμογελάει.

"Θα σε σκοτώσω!" Φωνάζω αλλά σίγουρα δεν με ακουει. Κάποιοι άντρες μπαίνουν μέσα και όσο κι αν αντιστεκόμαστε μας δένουν τα χέρια και μας βγάζουν έξω από το δωμάτιο οδηγώντας μας προς κάτι μαύρα αυτοκίνητα που υπάρχουν έξω από το κτήριο. Ο αέρας χτυπάει ελαφρά το πρόσωπο μου και κοιτάω γύρω μου για να προσδιορίσω τον εαυτό μου που βρισκόμαστε. Αμέσως συνειδητοποιώ ότι ήμαστε σε εκείνο το σπίτι που είχαμε συναντηθεί με την Ροσέλ. Τόσες ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό μου. Όπως πως ήρθαμε σε αυτό το σπίτι. Το μόνο που θυμάμαι είναι να έχουμε μαζευτεί όλοι γιατί ανησυχούσαμε για το που είναι η Γαβρι και μετά όλα μαύρα. Το ακόμα πιο περίεργο είναι που είναι η Ροσελ.

Μπαίνουμε μέσα στο αρκετά μεγάλο αμάξι και ο οδηγός βάζει μπρος για να ξεκινήσουμε. Λίγο πρίν αρχίσει να κινείτε το αμάξι ένας ήχος ακούγεται σαν κάτι να μας χτύπησε και ο οδηγός ξαφνιαζεται κάπως. Βγαίνει έξω από το αμάξι και αργότερα ένας πυροβολισμός ακούγεται. Κοιταζόμαστε όλοι μας μεταξύ μας και ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου. Πολύ έξυπνοι αυτοί οι άντρες του, μέχρι και την ασφάλεια ξέχασε να κλείσει. Με γρήγορες κινήσεις βγαίνουμε έξω και κοιτάμε γύρω μας. Η φιγούρα που βλέπω μπροστά μας με κάνει να χαμογελάσω.

"Ήρθα να βοηθήσω." Είπε η Ροσέλ και όπλισε το όπλο της." Ακολουθήστε με."

Δεν λέμε τίποτα και κατευθυνόμαστε μέσα στο κτήριο. Μού κάνει εντύπωση που κανείς δεν είναι εδώ έστω για να μας εμποδίσει αλλά αυτό θα κάνει τα πάντα ευκολότερα για να πάρουμε την Γαβρι από αυτον τον διάολο.

Κατεβαίνουμε στο υπόγειο και η Ροσέλ με γρήγορα βήματα πάει κατευθείαν σε ένα τοίχο. Αγγίζει παντού τον καλυμμένο από τα φυτά και την σκόνη τοίχο λες και θέλει κάτι να βρει. Βρίσκει το σημείο που είναι η πόρτα και προσπαθεί να ανοίξει.

"Πως τα ξέρεις όλα αυτά?" Την ρωτάω και γυρνάει να με κοιτάξει.

"Ήμουν κι εγώ κάποια στιγμή μέλος τους." Λέει και συνεχίζει τις προσπάθειες της.