Can This Be Love? (Ongoing)

sketch pad

"Hi Lian" salubong skin ni kate nasa hallway kami ng school.

"Hi kate. "

"Sorry pala sa nagyari last time sasabihin ko sna sayo yung tungkol dun kaya lang dko nagawa,sorry ah"

"Okay lang yun hnd ka dapat nag ssorry, wala ka naman kinalaman dun e ."

"Yeah btw nagkasakit ka dw pagkatapos nung nangyari sa canteen?"

"Pano mo nalaman na nagkasakit ako"

"Sa pinsan mo si Iloisa" turo niya sa papalapit na si Iloisa.

Speaking of my pinsan.

"Hi couz" lumapit siya sakin, beso beso (daw)  feeling close?
Nakatingin lang ako sa kanya, pinipilit ngumiti para lang hnd sya mapahiya, ngunit hndi ko parin maintindihan kung anong nakain ng maarte kong pinsan para umarte syang close kami. Duhhh!!

"Haii naku couz buti nalang nakumbinsi mo si mommy na dito rin ako papag araalin, ang ganda pala dito e, fresh air at lahat ng nakikita ko puro bago dba kate?" Iloisa with her Fake smile argggh.

"Huh! ...yeah your right"

"Dba friends na tau, i tour mo naman ako dito sa loob ng campus pleassse" humawak sya sa braso ni kate na parang close sila , naglalambing na parang bata.

"Oo naman, lets go?" Tumingin siya sakin at ngumiti lang ako.

Inikot namin ang buong campus, habang ako tahimik lang at nakikinig sa usapan ni kate at ng pinsan ko.

After namin ikutin ang buong campus nag paalam ako sa dalawa na ppunta lang ako ng CR. 

Hnd pa man ako nakakarating ng banyo may nakita akong isang hagdan pataas, siguro paakyat yun sa rooftop, kaya imbis na dumeretso ako ng banyo inakyat ko muna ang hagdan para narin magpahangin.

4th floor ang inakyatan ko at hnd man lang ako nakaramdam ng pagod.

Pagkarating ko sa taas ang lakas ng simoy ng hangin, tahimik at masarap tambayan lalo na kung gusto mo mapag isa.
Sa kabila ng aking pagmumuni muni ay hnd ko napansin na may tao pala dito , ang tatlong lalaki na tinatawag nilang campus heartthrob.

Tahimik ko silang pinagmasdan habang natutulog ,habang sinasandalan nila jacob at harry ang magkabilang braso ni tristan.

"Ang cute nilang tingnan, nakakatuwa" sabi ko sa isip ko.

Hnd ko alam pero napapangiti ako, kung pagmamasdan mo sila parang masasabi mo na sila yung tipo ng taong hnd ka pababayaan kapag naging kaibigan ka nila.
Ewan ko ba bakit ko naiisip ang mga to? Minsan napapatanong ako sino kaya sila sa likod ng pagiging maangas nila? Ang weird ko noh!haha

Pagkatapos ko silang pag isipan ng kung ano ano ay kinuha ko naman ang ang sketch pad at pencil sa bag ko para i drawing sila. Yeah, may talent ako sa pag drawing dahil sabi ng mama ko isang sikat na artist dw ang papa ko nung kabataan nila. Kaya malamang sa malamang dun ako nagmana.

Umayos ako ng upo at saka ko inumpisahan ang pagdrawing.

After 30 mins.

"Yes Im done" habang nakangiting pinagmamasdan ang natapos kong drawing.

"Anong ginagawa mo dito?" Biglang salita ni tristan.

Sa sobrang gulat ko muntik na akong atakihin sa puso ay hnd pala muntik ng mailuwa ang mga mata ko , hnd ako nakapagsalita kagad. Napanganga kumbaga.

"Tinatanong kita kung anong ginagawa mo dito" hinawakan ni tristan ang dalawang braso ko at itinayo mula sa pagkakaupo. My gasss! Kinakabahan ako. Naninigas pati ang buong katawan ko.

"Uy ano yan hawak mo?patingin!" Mabilis na hinablot ni harry ang sketch pad na yakap yakap ko.

"No hnd pwd ! Akin na yan!"

"Ito naman titingnan lang" itinaas nya ang kamay niya para hnd ko maabot.

"Akin na sabi yan e. Ibalik mo sakin yan"

"Ano bang meron dito at natatakot kang ipakita?"

Hinablot na pala ni tristan yun mula kay harry. Hawak na niya pero hnd pa nya binubuklat.
Si jacob naman tahimik lang na tinitingnan kami habang kami nagkakagulo.

"Give me back my sketch pad! That's mine!" Medyo nag iba na ang boses ko. At tila napansin nila yun dahil sabay sabay silang nanahimik sandali.

"Kapag hindi mo binalik sakin yan hnd ako magdadalawang isip na tumalon dito" tumakbo ako palapit sa bangin kung saan isang hakbang nalang paatras ay pwd na akong mahulog.

"What the fuck! Are you crazy?" Harry.

"Pls dont do that" nagsalita narin si jacob. Ang sasabihin ni tristan nalang ang hinihintay ko at ang pagbbalik nya sa sketch pad ko.

"Go on. Do it ! Because i dont care!"

Hindi ko inalis ang mga mata ko kay tristan at ganun din siya.
Nakatingin lang silang tatlo sakin habang ako unti unting humahakbang paatras.

Ang ayaw ko sa lahat ang nagmamakaawa. Dahil mukhang ayaw nyang ibigay sakin ang hinihingi ko ay tumalikod ako para tingnan kung gano kataas ang babagsakan ko. Oh noh! Maging ako ay kinabahan din, ang taas bess.  Napalunok ako.

"Tristan pigilan mo siya" - jacob.

"Why should i? Ginusto nya yan kaya panindigan niya...... Ano na! gawin mo na! tumalon kana, yan naman ang gusto mo diba?"

Nararamdaman kong hnd parin nya inaalis ang tingin sakin. Tlgang ngayon ko mas napatunayan na napaka walang puso nya.

Mula sa likod ay may narinig akong kalabog between jacob and tristan. Iikot sana ako para tingnan ang nangyayari ngunit hnd nakisama ang isa kong paa dahilan para mahulog ako.....

"Aaaaaaagggggghhhhh"

Sa sobrang bilis ng pangyayari napapikit nalang ako..

At naramdaman kong may nakahawak sa isang kamay ko, dahan dahan kong minulat ang mga mata ko at ng iniangat ko ang ulo ko nakita kong buong lakas akong hinihila ni tristan pataas.

"Come on! Dont give up! Wag kang bibitaw! Aaghhh!."

Ramdam ko ang sobrang higpit ng hawak nya sa kamay ko.
Sa tulong narin nila harry at jacob ay nahila nila ako pataas, at sa sobrang lakas ng hatak ay
Sabay sabay kaming natumba.

"Baliw kana ba tlga? Kaya mong ipagpalit ang buhay mo para lang sa isang wlang kwentang sketch pad?" Sigaw ni tristan.

"Oo para sayo wala tong kwenta dahil hnd naman ikaw ang nagmamay ari nito eh. Pero para sakin mahalaga to at hnd mo maiintindihan kung bakit , dahil wala akong panahon para ipaintindi sayo dahil magkaiba tayo" pagkatapos kong sabhin yun ay mabilis akong tumayo at naglakad.

"Paano tayo naging magkaiba?"

Napatigil ako sa paglalakad at
Humarap ako bago ko siya sinagot.

"Dahil ikaw! wala kang puso.... kc madali lang para sayo ang manakit ng damdamin ng iba. Palibhasa kasi wala kang pakialam e, wala kang malasakit,, sabagay sino ba naman kami para pagmalasakitan ng isang katulad mo na halos lahat ng bagay na sayo na. Pero ibahin moko tristan dahil hnd lahat ng tao magagawa mong kontrolin. Wag ako.  "

Pagkatapos ng sinabi ko wala na akong narinig na salita mula sa kanila at nagpatuloy na akong bumaba ng hagdan.