"Baba bırakma lütfen ne olur babaaa hayır sende mi annem gibi beni bırakıp gideceksin baba yanımda kal."
Ben bu kabuslarla büyüdüm hergün ve yine böyle bir güne uyandım halbuki hiç uyanmamayı dileyerek. Kendimden vazgeçeli on yıl oldu, babamı kaybedeli on yıl, diri diri babamın yanına gömdükleri, onun kalbini çaldıkları, benim yok yere yaşamami sağladıkları koskoca on yil. Gecenin kaçı bilmiyorum zaman kavramını bırakalı çok oldu. Bir amacım var yaşam sebebim intikam ben bunun için hala hayattayım. Benim yaşamam için babamdan ölmesini istediler. Fakat benim de yaşamami çaldılar. Bir beden yaşaması için iki hayat öldürdüler.
Unutamıyorum ruhuma hergün işkence ettiklerini bedenimi kor ateşlerde yaktıklarını. Elimi kolumu bağlayıp buda geçecek diye avutmalarini babamı kullanarak o da böyle isterdi toparlan demelerini unutamiyorum. Kinim, öfkem, kızgınlığım kendime ve babama. Bana bunu yapmamaliydi benim ölmem gerekirken babamın kendinden vazgecmesi olmayacaktı.
Zaman akarken geriye acı izler bıraktı. İyi olacak şeylerin hiçbiri iyi olmadi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREK YANGINIM
Fiction généraleBabasının intikamını almak için yaşayan genç bir kız. Hayata son anda tutulan genç bir adam. Biri intikam için canını hiçe sayan diğeri ise...
