Adopted by 5 idiots|| One Direction

Hoofdstuk 1.

Triiiiiiiiiiiing! dat is mijn wekker, ughh ik haat dat ding! Goh wie niet? Nou dat is Melissa. ik slaap bij haar op de kamer. Echt als de wekker gaat heb ik m'n ogen nog niet eens open en ze staat al aangekleed klaar met haar schoolboeken in haar handen. Ik snap dat kind echt niet. 

ik zit ook nog bij Alessia. Ik haat haar echt heel erg. Ze denkt echt dat ze super stoer is en dat soort dingen.

 Volgens mij is zij hier de grootste Directioner. Onze kamer is in 3 hoeken verdeeld. Melissa's hoekje met haar make-up tafeltje en haar roze muren,

 Alessia's hoekje met haar One Direction dekbed, schriften, kussen, poppen en ga zo maar door. Hoe kun je zoveel dingen van One Direction hebben?! Ze heeft volgens mij alles van haar ouders gekregen. Die van haar leven nog wel maar hebben het gewoon te druk.

En dan heb je mijn hoekje van de kamer. met de donkerblauwe muren en posters van skateboarders. 

Skateboarden vind ik echt super leuk om te doen. Ik mag 1 keer per maand samen met de jongens van het andere weeshuis naar het skatepark in de buurt. Daar blijven we dan van 's ochtends tot 's avonds laat.

Oké ook weer niet zo laat. Ik word om half 6 weer opgehaald door de baas van mijn weeshuis. Mevrouw Krako, Bertine Krako. Ik weet het echt een verschrikkelijke naam. (sorry voor als je zo heet) Maar ik ben allang blij dat ik de jongens nog mag zien.

'Doei amezayn tot vanmiddag.' Hoor ik Alessia zeggen. oh mijn god dat kind kan ook echt nooit normaal doen. Ik bedoel ze praat tegen een f*cking kussen! EEN KUSSEN!? 'Doei amezayn tot vanmiddag.' Doe ik Alessia na. 

Dat levert me een boze blik op. Ik pak snel mijn telefoon en maak een foto van haar gezicht. FLITS! Kut de flits stond nog aan! Dat word rennen. 

Ik spring van m'n bed af en ren de gang op, met Alessia achter me aan. Ik ren langs de eetzaal door naar de keuken. Als ik door de keuken ren pak ik nog snel de zak chips van de tafel en ren dan de trap weer op naar boven.

Als ik de hoek om wel rennen staat mevrouw Krako ineens voor me met Alessia achter haar. Dat kind rende verdomme al de hele tijd niet meer achter me aan. 'Meekomen!' zegt Krako. Ik zie Alessia samen met Joy lachen. 

Ik kijk ze boos aan en loop dan achter Krako aan. We gaan naar haar kamertje en ik ga zitten op de stoel die tegenover haar bureau staat. het is een soort van mijn tweede thuis geworden. Ik zit hier namelijk nogal vaak. Heel vaak... 

'Zo waar was dat voor nodig?' Vraagt Krako. 'En geef die zak chips ook maar hier.' Ik pak de zak chips onder m'n stoel vandaan en geef ze aan Krako. 
'Dit is al de zoveelste keer dat je hier zit mevrouwtje.' Zegt ze. 'Ja' Mompel ik.
'Dit keer laat ik het niet bij een waarschuwing. Ga maar naar het lokaal waar je frans hebt, daar wacht de frans docent op je en daar doe je wat zij zegt.'

'En wat gaat zij zeggen dan?' Vraag ik eigenwijs. 'Ja geen idee, waarschijnlijk dat je aan een tafel moet gaan zitten en uit het raam moet gaan staren.' Ik zucht en loop dan de kamer uit. Op naar het Frans lokaal. Ik vraag me af wat nou erger is. Frans in het Frans lokaal of straf in het Frans lokaal. 

'Hallo mevrouw.' zeg ik als ik binnen kom lopen. 
'Roxy toch, heb je weer eens straf gekregen?' Nee ik kom gewoon een kopje thee drinken.
'Ja' antwoord  ik. 'Nou ga maar aan dat tafeltje bij het raam zitten en staar maar wat naar buiten.' Wow dat Krako mens kan de toekomst voorspellen.

Ik loop naar het tafeltje dat ze aanwees en ga zitten. Ik staar wat naar buiten. Tot ik opeens 5 mannen in de bosjes zie lopen. Ik kan niet zien wie het zijn maar ze hebben bruine jassen aan en een verekijker bij zich. Het lijkt wel alsof ze ongezien willen blijven. Vreemd. 

Ik zit hier nu al een half uur en besluit maar te gaan vragen wanneer ik weg mag. 
'Je mag over 5 minuutjes weg.' Krijg ik als antwoord. Nou dat word dus nog 5 minuten wachten. Ik tik met mijn vingers op de tafel en kijk naar de bomen die buiten in de wind staan. En ik begin langzaam te dagdromen en voor ik het weet zit ik alweer in mijn eigen wereldje. 

'Roxy, Roxy?' Hoor ik een vrouwenstem zeggen. 'ROXY!' Ik schrik wakker. Er staat een woeste mevrouw Krako voor mijn tafel. Oeps ik was in slaap gevallen. Echt niet expres hoor. 
'Naar de eetzaal jij!' Schreeuwt ze. 'Je hoeft niet zo te schreeuwen.' Mompel ik. Ik ben hier niet degene die doof is.

Ik loop het lokaal uit naar de eetzaal. Alle meiden zitten er al. Ik ga aan het enige vrije plekje op de bank zitten en luister wat de meiden nu weer allemaal te vertellen hebben. En zoals altijd is het geen verassing. One Direction. 

Als we klaar zijn met eten ren ik snel naar mijn kamer en pak mijn skateboard. Zo dan verveel ik me tenminste niet tijdens de pauze. 

Wij zijn verplicht om naar buiten te gaan. Altijd. Maakt niet uit of het regent we moeten naar buiten. Welkom in mijn leven! 

Ik loop naar buiten en ga op het voetbalpleintje een beetje rondjes rijden. Ik doe nog een paar trucjes en dan is het alweer tijd om naar binnen te gaan.

'Uitslover.' Dat was Babette. ik haat haar ook. Ik haat veel mensen in weet het. Dat is ook niet heel moeilijk in dit weeshuis. 

Laat ik Babette eens gaan beschrijven hoe ze eruit ziet. Oké ik ga het niet te uitgebreid doen want dat kost tijd. En dat heb ik niet.

Oké daar komt het.

Een drol.

Heb je nu een beetje beeld hoe ze eruit ziet? 

Mooi zo.