Adopted by 5 idiots|| One Direction

Hoofdstuk 2

'Welkom bij muziek jongens, vandaag gaan we piano leren spelen' Zegt Caya de muziek docent. Caya is de enige docent hier in het weeshuis die je bij de voornaam mag noemen. Caya is ook de enige docent die mij mag.

Echt waar volgens alle docenten ben ik een problemen kind. Waarschijnlijk omdat ik altijd ruzie heb met de andere meiden. Maar dat is niet mijn fout.

'We gaan een liedje leren spelen op de piano, je mag zelf kiezen welk liedje je gaat leren maar je mag er ook 1 uit de bak kiezen.' Ze wijst naar een enorme bak met allemaal piano liedjes van bekende mensen.

Ik loop naar de bak toe en kijk of er nog wat leuks tussen zit. De liedjes van Ed Sheeran kan ik al allemaal dus die sla ik over.

Na een tijdje zoeken komen er wat liedjes van One Direction. Ik kijk of er een leuke tussen zit. Opeens komt het liedje They don't know about us Voorbij. Ik ken het liedje wel maar nooit geweten dat hij van One Direction was.

Ik pak het boekje en ga naar de piano. Ik begin de eerste regel te spelen. Ik krijg het al snel onder de knie. Na een kwartiertje kan ik al best wel veel van het liedje.

'Roxy, er zijn staan buiten wat mensen op jou te wachten.' Mevrouw Krako komt binnen lopen. Op zo'n vriendelijke manier heb ik haar nog nooit horen praten. Ik loop van de piano weg en ga naar Mevrouw Krako toe. Ik loop achter haar aan naar buiten.

'ROXYYYYY!!' Ik word in een enorme groepsknuffel getrokken. Wauw ik kan mijn ogen niet geloven, het zijn de jongens van het andere weeshuis die ik eigenlijk maar 1 keer per maand mocht zien.

Ik kijk rond. Huh waar zijn Kay en Oliver? Dat zijn mijn beste vrienden. Toen ik nieuw was in het weeshuis kwamen zij meteen naar me toe en vroegen wat mijn hobby's waren. Toen ik zij dat ik kon skateboarden was ik meteen hun beste vriend.

Ik kijk om me heen. Daar staan ze! Ik ren naar ze toe en knuffel ze.
'Maar waarom zijn jullie hier eigenlijk?' Vraag ik.
'We komen je verassen omdat we je zo missen.' Antwoord Kay.
'Ahhhhh ik mis jullie ook.' Zeg ik.
'En wij dan!?' Hoor ik de jongens achter me schreeuwen.
'Kom we gaan voetballen!' Stelt Oliver voor.
'Oké' zeggen we met z'n allen.
'Wij gaan met Roxy!' Zeggen Kay en Oliver.
'Oké maar er moeten ook nog andere jongens in ons team anders is het niet eerlijk.' Zeg ik nep boos.
'Oké dan gaan Sam, Remo, Mees en Jace ook nog bij jou.'
'Helemaal toppie' Zeg ik 'Hoe gaan we ons team noemen?'
'Team winner' Zegt Jace.
'Waarom dat nou weer?' Lach ik.
'Nou omdat met jou in ons team verliezen wel heel moeilijk is.' Zegt hij heel serieus.
Ik moet hard lachen. 'Ik hou ook van jou Jace' Zeg ik tussen het lachen door.

We zijn nu al een tijdje aan het voetballen en het staat al 5-0 voor team winner.
yeahh!

'Roxy de jongens moeten weer naar huis we gaan eten' Zegt mevrouw Krako.
'nou.' Klinkt het over het hele voetbalpleintje.

Ik geef de jongens een knuffel. 'Tot over 2 weken dan kunnen we weer naar het skatepark.'
Ik loop naar Mevrouw Krako toe.
'Doei Roxy!' roepen de jongens.
'Doeii! tot de volgende keer.'

Ik loop langs de tafel waar je yoghurt of boterhammen kunst halen. ik neem meestal Yoghurt de ik pak een kommetje. De Kok, Oftewel de wiskunde docent, Giet er wat yoghurt in. ik loop door naar de bak met muesli en doe wat in mijn bakje.

Ik loop naar een plekje aan de bank en ga zitten. Ik heb mijn bakje nog maar half leeg en ik hoor allemaal gegil. Oh nee Het zijn de voedselmannetjes! 

Ik kijk op en tot mijn grote verbazing staat One Direction in de deuropening. Oké ik moet toegeven het is best cool, maar. Ik ga niet gillen. en ik ga zeker niet naar hun toe rennen voor een foto of whatever. ik blijf gewoon rustig zitten.

Ik ga verder met het eten van mijn overheerlijke Yoghurt. Voel je de sarcasme? Nee nou ik wel.

Ik heb het bijna op als er iemand tegenover mij komt zitten. Als ik op kijk zie ik Louis tegenover me zitten. 'Moet jij geen handtekening of foto halen?' Vraagt hij.
'Doe ik zo wel, het is nu een beetje druk.' Ik wijs naar de rest van de jongens. Alhoewel je die niet kunt zien door alle meiden die eromheen staan.

Dus eigenlijk wijs ik naar 74 bitches.

'Jij bent niet zoals de andere meiden hé?' Vraagt Louis.
'Nee ik-' Ik maak mijn zin niet af. Ik kijk hem met een vragend gezicht aan. 'Hoe weet jij dat?'
'Ik ben mister Tomlinson.' zegt hij zo serieus mogelijk zegt.
'Wat komen jullie hier eigenlijk doen?' Vraag ik.

'We komen iemand adopteren.' Zegt hij.
'Jullie gaan wat?' Ik krijg een enorme lachbui. Louis die het aan z'n hoofd te zien niet heel goed begrijpt vraagt: 'Wat is er met jou gebeurd?' 'Oh sorry, maar als je hier iemand wilt adopteren kun je net zo goed iemand uit het publiek tijdens jullie show adopteren. Het barst hier van de Directioners.' Ook Louis krijgt nu de slappe lach.

'Wat is er met jullie aan de hand?' Ik kijk op en zie dat het Zayn was die het vroeg.
'Hey Zayn.' Zeg ik. 'Hey roxy, wat is-' 'Hoe weet je dat ik Roxy heet?' Onderbreek ik hem.

'Ehhm' Antwoord Zayn.