Het verhaal begint denk ik met mijn grote broer, hoewel hij in sommige opzichten de jongste van ons allemaal zal zijn. Hij heeft zichzelf veel moeten heruitvinden.
Ik ben er trots op dat ik daar een deel van mocht zijn. Dat ik hem dingen heb mee mogen geven die hij nog steeds als kernwaarden in zichzelf ziet: vrij en kritisch zijn. Alles in jezelf een kans geven.
De laatste tijd ging het wat minder goed met hem. Lange tijd, zo'n acht jaar, had hij een vriendin gehad. Nu het uit was en hij een nieuwe had gekozen, vond ik dat hij erop achteruit gegaan was. Zijn nieuwe vriendin beangstigde me.
Ze wenste hem te controleren bijvoorbeeld, liet weinig ruimte voor kritiek en vrijheid over. Sommige delen van hem had ze geprobeerd te verbannen. Gelukkig had Chris, toch nog ergens te doordrongen van zijn waarden, toch nog te blij met de manier waarop hij zichzelf had uitgevonden, daar een stokje voor gestoken.
Maar dit was niet het enige dat ze had gedaan. Ze was bezig hem te drijven naar zijn oudste vijand, bij wie zij zich kruiperig opstelde: Nikolaas.
Als Nikolaas en Chris vroeger ruzie maakten, hield iedereen zijn adem in. Met name mijn vriendengroep en ik waren dan gespannen. Één keer dreigde het echt finaal mis te gaan.
Ze hadden beiden Angela en de rest van mijn vriendengroep geholpen, door Angela te straffen voor haar gedrag (maar dat, lieve kinderen...).
Misschien zou je verwachten, dat ze daardoor wel dichter bij elkaar zouden komen. Maar het had niet zo mogen zijn.
Oude tegenstellingen borrelden weer op, en voor het huis van Raoul kwamen ze bijna tot een confrontatie die ons hele dorp te gronde zou kunnen richten.
Nikolaas droop net op tijd af, Chris kwam als winnaar uit de strijd. Later bleek dat Raoul versterking nog in zijn huis had liggen voor Nikolaas, mocht Chris toch nog iets proberen. Daardoor had Nikolaas durven weglopen.
Ik was blij met Chris geweest. Ik verafschuwde zijn vechtpartijen, tegelijkertijd beschermden ze mij vaak. Hij deed het deels uit egoïsme, maar dat was niet erg. Hij was de sterkste persoon in ons dorp die ik vertrouwde, en daar ging het om.
Als hij nu maar die vriendin dumpte.
Blijf bij me, Chris.
JE LEEST
Walenoniwazi
RandomWaar leugens nog niet waar zijn Want feit en fictie zullen vermengd zijn. -x Ann