I'm so stupid(one shot)

Short Story

Monica Desiree San Jose that's my name. Unique yet common. I was admire by everyone. And also I admire someone. By the way, I am 18 years old.

I admire someone from 2year college students. He's so perfect, for me. He knows how to play guitar , can dance , has a nice voice and also have a brain . He is so perfect. And my eyes were only on him and I didn't even look on someone other than him. Even though almost perfect na sila. Then christmas.. friend kami sa facebook ng crush ko.

Grineet ko siya ng merry christmas and advance happy new year. Di ko alam na palabiro siya. Tawang tawa ako sa nga reply niya. Hanggang sa umabot na hiningi niya number ko, so alangan naman pabebe pa ko? Edi go binigay ko. Wala namang masama sa pagiging text mate diba?

And then balik skwela, nakita ko siyang naka antay sa may hagdan papuntang room namin. He's smiling when he saw me. I did the same. At yiee ng yieee mga kaibigan ko. Because after 3 years , may love life na ulit ako after that accident.

Naaksidente nako dati kasama ang boyfriend ko... masaya kami, nagmamahalan. Ngunit ako lang ang nakasurvive, pero malubha rin kalagayn ko noon. But sadly, he died. Iyak ako ng iyak, parang nawala ang kalahati ng kaluluwa ko. Galit na galit ako sa sarili ko kung bakit siya pa ang namatay at hindi nalang ako.

Narealize ko na dapat akong mabuhay para sa kanya, dahil sa mga magulan niya. Sinabi nilang di sasaya si Edward(pangalan ng boyfriend ko) kung ganito ako, malulungkot daw siyang sasaka sa langit. Then naging masaya ako ulit, and I promised to myslef that siya lang mamahalin ko. Siya lang at wala ng iba. Hmm, sabihin natin, mahal ko si Edward at crush ko si Grey(crush ko) . Wala ng iba pa akong nararamdaman kay Grey.

Then nagtext ulit kami, at niligawan niya ako. Para akong earthquake, di ko alam kung ano nasa isip ko. Di ko alam ang gagawin. Sasagutin ko ba o hindi? I already promised to myslef na di na magmahal ng iba, at di muna ngayon dahil di pa ako graduate. Pero boto sa kanya mga kaibigan ko, so I tried. Why not? Crush ko naman siya. At matutunan ko siyang mahalin.

Sinagot ko siya, valentines yun. Kaya nag date kami. Masaya siya kasama, at araw araw niyang pinaparamdam sakin na mahal niya ako. Nag monthsary at date ulit. Walang time na di siya nagtext sa akin ng 'I love you' , then sumagot ako ng I love you too.

Then I get confused... do I really love him?

I'm confused, so I focus my self and my mind sa projects and other school stuff. Siya naman bigay ng mga snacks pag tapos ng klase. Kinikiss ang noo ko, and hawak sa kamy ko. Tinitigan ko siya, do I really deserve the love he gave to me? Or Does he deserve my confused feelings towards him?

Sabi ng iba, pag crush mo daw crush lang, wala ng iba pa. Dahil pag mangyari yun wala ng crush sa feelings mo at hindi mo rin mafefeel ang love dahil inadmire mo lang siya. I believe in it, because I'm on that situation now.

Palagi ko nalang sinasabi sa sarili ko na, sana di ko nalang sinagot. Na sana bumalik ang oras na sinagot ko siya at babawiin ko yun. I want to break up with him, but I try my self to love him back. Or if this relationship works. If not, then my decision is final, I either break up with him or I will do something na siya humingi ng oras at siya ang makikipag break. I really don't mind though.

Dahil sanay na akong walang nagaalaga sakin, sanay akong walang nagpapaalala sakin , walang nagtetext sakin. Wala. Kaya wala sa isip kong magalala na baka makikipag break siya. Pero siguro mamimiss ko ang mga text niya. Pero yun lang at hanggang doon lang.

Ngunit sa di inaasahang pagkakataon. Yumanig ang mundo ko.. nasira ang pagtitiwala ko sa sarili ko. Nawala ang pride ko. Nalaman kong may sakit ako. Sa puso.

Dilated Cardiomyopathy. Panghihina ng beat sa aking puso. Matagal na daw sabi ng doctor, more like when I was in grade 2? Kaya lumala ito ngayon. Nalaman ko iyon dahil nahimatay ako.

And there he is, Grey. Laging nakabantay sakin, pinagdadalhan ng prutas at iba pa. Inaalagaan ako araw-araw, di ba siya napapagod? Dahil ako pagod na. Ayaw ko na. Gusto ko ng magpahinga.

Halos maiyak iyak siya sa kalagayan ko. At pinapaalala na mahal niya ako. Muntik na akong mapaluha.. naawa ako sa kanya. Hindi sa sarili ko kundi sa kanya..

Mahal na maha niya ako ngunit di ko man maramdamang minahal ko siya. Di nya deserve ito! Dapat ay humanap siya ng mag mamahal sa kanya. Naguguilty ako! Ang sama sama ko.
At dumating na ang araw na kinakatakutan nila, hinang hina ako at ayaw ko na. Pagod na pagod na ako.

Grey's P.O.V

Why her lord? Why her?! Mahal na mahal ko siya, mabait naman siya ah bakit niyo siya kailangan kunin? Why? Ang sakit lang ang sakit sakit sa puso.

Nabigla ako ng malaman kong sumuko na siya.. di ko man lang nakita dahil nasa mall ako nun bumubili ng regalo para sa 3 monthsary namin. Dali dali akong tumakbo at pumunta sa hospital nun. And I am too late. Nasa morque na siya...

Iyak na iyak ang parents niya and so I am. Then may binigay na papel ang bunsong kapatid niya na puno na ng luha ang mukha. Yinakap ko siya... at mas lalo siyang umiyak.

Inopen ko ang papel at sulat galing sa kanya.

Dear Grey mahal,

Hi mahal! Ngiti na! Ayaw kong may malulungkot sa inyo pagkawala ko. Alam ko namang mamatay rin ako dahil ako mismo nakaramdam ng pagod. Hindi masamang lumaban ngunit mas pinili kong sumuko dahil ayaw kong mahihirap kayo ni mama at papa sa pag-aalaga sakin. Malaki na kaya ako! Hahaha. By thw way, Grey.. sorry pala ah ? Kung naguguluhan ako sa nararamdaman ko sayo. I didn't know you love me this much na halos di ka na pumapasok sa klas e mo. Thank you pala, thank you sa lahat lahat. Hindi ko man masasabing mahal kita pero di birong nagustuhan kita. Di mo ako deserve Grey, you deserve someone better than me. And I want you to find someone else na mas better sakin dahil di na ako magtatagal. Any way don't worry kung walang magaalaga sakin dito. Hahanapin ko si Edward sa langit, magsasama na kami ulit. Oo , mahal ko siya.. gusto kita. Pasensiya na ah? Sorry talaga. Sana maiintindihan mo, at sana patawarin mo ko. Thank you for everything Grey. Thank you for coming in my life. Ah, may sulat rin para kina mama at papa tsaka bunso. Wag na kayo umiyak! Tama na ang drama, sayang luha hahaha. Sige masaya akong makakapaghinga nito kaya wag kayong mag-aalala. Thank you.

-Monica Desiree San Jose, your love.

I burst into tears. I feel like I have my own water falls in my eyes. Nonstop tears...  its hurt. Kahit sinabi niya ng hindi kami iiyak pero di ko mapigilan ang sakit na aking nararamdaman.

Wala na, wala na ang babaeng kauna-unahang minahal ko. Oo, siya ang first love ko. Sobrang mahal ko siya. Siya lang at siya lang. Hahanap ako ng iba pero walang makakalamang sa pagmamahal ko sa kanya.