Bir acı yaşadım geçtiğimiz Ekim.Öyle aşk falan değil; ölüm de değil. Bir ayrılık yaşadım.Ani bir ayrılık.Sindiremedi yüreğim. Sonra kalem tuttu ellerim.Hep yazdım,yazmak yetmedi zamanı gelince.Baktım kalemim kırılmak üzere,paylaşayım dedim ben de.
Parça parça yazdım,aklıma estikçe.
Bazen manzaramdaki denize bakarken, gözyaşlarım ilham oldu bana;
Bazen de kahkahalarımın ardından gelen vicdan azabım.
Sonra anladım ki, insanın acılarıymış ilhamı.
Başlıkları da ekleyiverdim sonra,hoş yazdıklarımı ne kadar özetleyebilir en fazla?
Öyleyse,iyi okumalar size :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALEMİN KAPISINDA
Poetry"Başınız sağolsun " cümlesinden daha acıymış; ne zaman kavuşacağınız belli olmayan biri için söylenen "Allah kavuştursun" cümlesi ... Çünkü "ölüm" kaderdir;"zulüm" ise keder...
