[A/n: This is my 3rd story..delicated po ito sa classmate ko.. This story is from my imagination only..Hindi po ako nang gaya... Paki basa nalang po..slamat]
Isang taon ...
Isang taon kong pilit kinalimutan ang taong pinag laruan ang damdamin ko ..Pero kahit ngayon hindi ko magawa..
kahit ngayon nasasaktan pa rin ako ..bakit ganun??
Bakit hindi pa rin kita makalimutan...
CHAPTER1:
[FLASHBACK]
Andito ako ngayon sa resturant ng boyfriend ko..
May importante daw siyang sasabihin...
hmmm.. di kaya mag propose yun..hahaha!!!bata pa kami ...posible..
o baka papakilala ko sa parents nya..
hintayin ko na nga lang...
5 minutes...
10 minutes..
15 minutes
grabe..arrggg antagal naman niya..hindi pwede toh..!! hindi dapat pinag hihintay ang babae!!!
Inikot ko yung paningin ko nang makita ko sya..
tumayo ako para puntahan sya ..kaso..
may lumapit.na babae sa kanya at.......
at........
at... h-hinalikan nya si carlo..
Si Carlo yung sinasabi kong bf ko..
Bakit wala syang reaksyon??
Hindi man lang nya pinigilan...
napaupo ako nung mga oras na yun...ansakit...
pinigilan ko na lang muna yung luha ko...
nag kunwari ako na hindi ko nakita..
Pag lapit nya sa akin. Umupo siya sa harap ko..
"Babe"sabi ko
"Ann.." bakit ann?dapat babe diba??
"Carlo ..I saw you with a girl ..Why did you do that to me? nagulat sya sa sinabi ko..
"Ann I'm sorry she's my fiance ....I'm so sorry ..but i'm realize that I do not love you.. " sbi niya nang walang reakayon na makikita sa muka niya
