Babamın terk etmesiyle kocaman bir kız olmuştum ben. 6 yaşında kocaman bir kız olmuştum ben. Artık toplum içinde ağlamayan güçlü gözüken kocaman bir kız.
Sonra sen gittin,
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Metroda, sokakta heryerde çöküp ağlayan mızmız bir çocuk oldum tekrar..
Çocuk oldum ağladım, yağmur bile beni ayıpladı.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Sen gitmeden önce hayatımın en büyük aşkı diye adlandırdığım tek insandın sen. 5 Mevsimim olan adam beni kışın ortasında biraktı tutmadı ellerimi. Kendimi hep ilkbahar geliyor diye avuturdum. Işte oda geldi ama fark eden birşey yok. Ben okadar çocuklaştım ki sevdiğim, seninle karşılaşma ihtimalimin olmadığı bi yerde hatıralarınla baş başayım okadar yerde anımız var ki. Sahi sen hiç üzülüyomusun? Yoksa kendini attığın kollar izin vermiyor buna?
Ama diyorum ki o bana böyle sarıldı sırtımda söndürülen sigaraların ağrısı onun kollarıyla yok oldu. Sadece bu bile seni unutmama engel oluyor.
Sürekli aynı sahne, sürekli bana gülümsediğin günler. Gitmek istediğimde göndermeyişin büyük uğraşlar verip tekrar o büyünün içine beni haps etmen. Hatta gitmek istediğimde 'Gel son kez sarılayım' dediğimde sarılıp dayanamam deyişin kulağımda çinliyor.
Gülümsüyordun, sarılıyordun. Evet sen bana sarılıyordun okadar güzel sarılıyordun ki bütün yaralarım karanfil bahçesine dönüşüyordu. Bilirsin karanfil en sevdiğim çicektir.
Ve sen bana artık öyle gülümsemiyorsun, artık öyle sarılmıyorsun. Babamda sarıldıktan sonra gitmişti..
'Söz uçar, yazı kalır' sevdiğim işte bu yüzden yazıyorum sana. Birgün ölürsem bunları ağlarak okuma sadece beni ne güzel sevmiş de ve mezarıma karanfiller getir..
Sigara molası verelim mi arkadaşlar?
Ahmet Kaya’nın bu en güzel, en sevdiğim şarkısını hepinize armağan ediyorum. 'Hep Sonradan - Ahmet Kaya'
Sevdiklerimizin kıymetini bilelim.
