Koskoca bir aşk kısacık yıllara nasıl sığdırılır ki diye geçiriyorum içimden, ağır adımlarla yürürken. Sevgim, aşkım yıllardan daha büyüktü zira. Uzun uzun sevmiştim. Koskocaman bir kalple sevmiştim, hayır kendimi övmüyorum, gerçekten bir çok betimlemeye sığdırabileceğim kadar hatta sığdıramayacağım kadar çok sevmiştim bir zamanlar.
Ve sonra gitti.
Nedenleri, nasılları doldurup ceplerine, hiçbir kelime etmeden gitti. Hiçbir soru soramadan kalakaldım ardından. Hayat en çok sevenleri vuruyordu tam kalbinden.
Karanfillerı sevmekten vazgeçiyordum, o giderken. Giderken benden ne kadar çok şeyi koparıp götürdüğünü bilmiyordu. O gün anlamıştım, insan çok sevdiği birini kaybettiğinde ne yaparsa yapsın dünyasını eskisi gibi aydınlatamıyordu. Yazmak bile yetmiyordu, bu karanlığı yenmeye.
Keşke kalbimi söküp atabilseydim
