BODRUM KATI

ARKADASLAR İLK HİKAYEM HATAM VARSA KUSURA BAKMAYİN DUZELTMEMİ İSTEDİGİNİZ BİRSEY OLURSA YORUM YAPİN SİMDİDEN TESEKKUR EDERİM

Hava çok kötüydü. Gök delinmiscesine yağmur yağıyor ve şimşekler çakıyordu. Evde tek başımaydım. Annemler, teyzem hasta olduğu için Los Angeles'a gitmişlerdi. Beni ise okulum olduğu için yanlarına almadılar.
Evimiz bahçeli büyük bir evdi. Açıkçası bu evi oldum olası sevemedim. Taşınalı 5 ay bile olmamıştı oysa ki. Beni korkutan,ürtüten bişey vardı bu evde. Neyse odamdaydım. Bilgisayarda oyun oynuyordum. Tam bu sırada takırtı sesi duydum. Ses mutfaktan geliyordu. Hırsız olabileceğini düşündüm. Elime beyzbol sopası alıp yavaşça merdivenlerden inmeye başladım. Korkudan ellerim titriyordu. Belki korkup kaçar diye ses çıkartmaya başladım.

-Kim var orada???

-Hey, hey polisi aradım hey!!!

Mutfağa vardığımda ise kimsenin olmadığını farkettim. Duyduğum takırtının ise cama çarpan daldan geldiğini düşünüp odama geri döndüm. Bu arada yağmur da çoğalmıştı. Şimşekler hiç durmadan çakıyordu. Açıkçası bu beni korkutmuştu. Böyle şeylerden korkmazdım aslında. Hatta hoşuma bile giderdi. Zevkle yağmurun yağışını , şimşeklerin çakışını izlerdim.Ama bugün yalnız olduğum içindi sanırım korkmam. Neyse bilgisayara oturup oyun oynamaya devam ettim. 5-10 dakika sonra elektrikler kesildi. Masanın çekmecesindeki feneri elime alıp yaktım. Ve beklemeye başladım ışıkların gelmesini. Ama çok geçmeden aynı takırtıyı duydum. Bu sefer ayak sesleride eşlik ediyordu takırtıya. Çok korkuyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Yardım istemek için odamdaki telefonu elime almıştım ki çalışmadığını farkedip geri yerine koydum. Daha sonra odamın kapısını kilitledim. Ayak sesleri çok yakından geliyordu. Sanırım merdivenlerden yukarı çıkıyordu. Korkup yatağımın altına saklandım. Nefes bile almıyordum korkudan. Ayak sesleri tam kapımın önünden geliyordu. Birden kapı kolu hareket etmeye başladı. Bir,iki defa kapıyı açmak için zorladı. Kapıyı açamayınca merdivenlerden aşağı indi. Biraz bekledikten sonra yatağımın altından çıktım. Ne yapacağım diye düşünürken bağırış sesleri duymaya başladım. Birisi, bir kadın "imdat,imdat lütfen bana yardım edin" diyordu. Ne kadar korksamda birşeyler yapmak zorundaydım. Birisinin göz göre göre ölmesine izin veremezdim. Cesaretimi toplamaya çalıştım. Elime beyzbol sopasını alıp kapıyı açtım. Her yer çok karanlıktı. Merdivenlere doğru yöneldim. Yavaş adımlarla merdivenleri inmeye başladım. Yerlerde kanlar vardı. Ortalık darmadağın olmuştu. Temkinli bir şekilde etrafa göz attım. Ama kandan başka birşey yoktu. Bu arada kadın bağırmaya devam ediyordu. Yardım istemek için kapıya doğru hızlı hızlı yürümeye başladım. Ama kapı kilitliydi. Bir türlü açamadım. Bende anı bir fikir değişikliğiyle bodruma doğru yöneldim. Merdivenin başına geldiğimde korkudan dizlerim titriyordu. Komik bir dans yapıyormuşum gibiydi. Ağır ağır adımlarla merdivenleri inmeye başladım. Yerler kanla kaplıydı. Kapı önüne geldiğimde ise korkudan bayılmak üzereydim. Kapıyı aralıklayıp bodruma göz attım. Çok karanlıktı. Tam bu sıralarda bağırış sesleri kesilmişti. Bu da beni çok meraklandırmıştı. Kapıyı açıp içeriye girdim. Etrafa fenerin loş ışığıyla bakınmaya başladım. hiç birşey yoktu ortalıkta. Merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladım. Her adımım da korkum daha da attı. En sonunda merdivenleri indigimde her yerin kanla kaplı olduğunu gördüm. Biraz ilerledikten sonra karşıma kadın cesetleri çıkmaya başladı. Duvarda,yerde, çamaşır makinesinin içinde,her yerde... Hemen bodrumdan çıkmak için kapıya yöneldim. Bu sefer adımlarım çok hızlıydı. Koşarcasına ilerliyordum. Kapıya vardığımda ise kapının kilitli olduğunu anladım. Etrafima bakınmaya başladım. Benim burada olduğumu biliyordu. Başka bir çıkış aramaya başladım. Ama çok karanlıktı. Fenerimin ışığı bu karanlığı aydınlatmaya yetmiyordu. Tam bu arada birinin bana dokunduğunu hissettim. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Daha sonra fısıltılar duymaya başladım.

"Öleceksin merak etme sıra sana geldi

Tekrar tekrar fısıldıyordu.

"Öleceksin merak etme sıra sana geldi"

"Öleceksin merak etme sıra sana geldi"
Sonra bu fısıltılar yerini sessizliğe bıraktı... Korku, kalbimin atan sesi, yere damlayan kanın sesi...
Hala yürüyorum. Bir çıkış arıyorum. Birden ensemde nefes sesi hissettim. Arkamı döndüğümde siyah uzun saçları yırtık elbisesi uzun kirli tırnakları ve her yerini kaplayan kanlı bir şeytan gördüm. kırmızı gozleriyle bana bakıyordu. Korkudan hiç kıpırdayamıyordum. Bana kaçmamı söyledi. Şaşkındım. Koşmaya başladım. nereye gideceğimi bilmiyordum. Koşuyordum sadece korkarak. Kafamı çevirip arkama baktım. Kimse yoktu. Kafamı önüme çevirdiğimde önümde olduğunu gördüm. Ama hızlı koşuyordum duramadım. Bu yüzden şeytanın kucağına düştüm. Beni yakalamıştı. Ne kadar kaçmaya çalışsamda kaçamadım. Elimdeki beyzbol sopasıyla kendimi korumaya çalıştım. Ama tek hamleyle beyzbol sopasını parçaladı. Beni sürüklemeye devam ediyordu. Birden durdu. Sonra benim burnuma zorla birşey koklattı. Hareket edemiyordum. Sanki felç olmuştum. Beni masaya yatırdı. Sonra benim üstümdeki kıyafetleri çıkardı. Çırıl çıplaktım. Üstüme çıktı ve birşeyler fisildamaya başladı. Şeytan fısıldakca acı cekiyordum. O an kendimi öldürebilirdim. Her yerim parçalanıyordu. Gözlerim kararıyordu. Çığlıklar atmaya başlamıştım. Bedenim cürüyordu sanki. Zihnimde ise ayrı bir acı cekiyordum. İnsanın aklına gelmiyecek şeyler görüyordum. Ve onların o görüntülerin acısı... bayilmisim...Sonra yüksek bir ses duydum yarı baygın yarı ayık halde. Sanki bomba patlamış gibiydi bu ses. Şeytanın ölme sesiydi belki de... Sonra bi nur inmiş gibi her yer aydınlandı. Şeytan birden yok olmuştu . Ne cesetlerden ne de yerlerdeki kanlardan iz vardı. Yavaş yavaş hareket etmeye başlamıştım. Hala uyusuktu bedenim. Zorla ayaga kaltim. Merdivenleri çıkmaya başladım. Sabah olmuştu. Üstümü giyinip kendimi sokağa attım. O günden sonra akli dengem sasti. Ailem beni tımarhaneye yatırdı. Bu olanlardan 20 yıl geçti. Artık o şeytan beni rahatsız edemiyordu. Çünkü o şeytan bendim...