HİÇBİRŞEY

~İLK BÖLÜM~

Herzamanki gibi alarmımın sesiyle uyandım. Şu şeyi susturmanın bi yolu yok muydu! Sanırım bunun için yanımdaki telefonu elime almam gerekiyordu. Kahretsin ki gözlerimin üstünde dozer geziyordu. Elime telefona en benzeyen şeyi aldım basıyordum ama susmuyordu. Tabiki bir şapşallık klasiği olarak telefonun kapağına bastığımı farkettim. Bunun farkına varmak için gözlerimi açmak zorundaydım ve açtım. Yan odadan çekiç sesleri geliyordu. " yeni komşumuz katil mii?!" diye bağırdım. Ama yanıt yoktu hmm demekki hilal hala uyanmamıştı. Onun yatağına doğru baktığımda yatakta kırışık bir  yorgan vardı. Uyanmıştı ama beni takmıyordu o zaman. Derken hilalin yatağından sarkan bi ayak gördüm. Bu küçük çaplı bir kalp krizi geçirmeme vesile oldu. Tabiki de hilalin başı yorganın altındaydı. Hava karanlıktı. Gerçi perdeler kapalıydı ama güneşin doğmadığını anlayabildim. Yataktan kalktım bunu yaparken kendimi zorla yavrusundan ayrılan anne gibi hissediyorum, artık alışmıştım. Elimi yüzümü yıkadım sonra da duşa girdim bornozumu çıkarmaya üşendiğim için bornozumla kendime sütlü tahıl gevreği ve birkaç meyveden oluşan bir kahvaltı hazırladım. Daha sonra kendime kahve yapıp televizyon izledim. Hadi ama tabiki şaka yapıyorum.ASLINDA
Hilalin üzerine atladım. Sanırım o da küçük çaplı bir kalp krizi geçirdi;) "günaydın" dedim. "yat zıbar" dedi. Niye böyle dediki şimdi bu. Gözlerini hafif kısarak bana baktı. "Sesimdeki muzipliği sezmedin dimi" dedi. Aşağı yukarı başımı salladım. Sonra birden başının altındaki yastığı bana attı. O anki sersemliğimden yararlandı. Ayağa kalktı ve.  Tabiki ben de koşmaya başladım. Evin içinde 1000000000000 km parkur koşan yarışmacılar gibiydik. İkimiz de tuvaletin kapısında birbirimizi İttirdik. Bende ona yol verdim arkadaşız sonuçta;)(yere düştüm ve o hemen tuvaletin kapısını kitledi) İkimizde hayvan gibi açtık. Ama canımız kahvaltı hazırlamak istemiyordu. Biz de okula gittik.