Ertesi gün olduğunda kalktım. Hazırlandım, zeynep ve hilal gelmiyodu yani öğleden sonra geleceklermiş, peki ne yapayım ben de tek başıma giderim. Okula gittim kankalarım olmadığından sıkılıyordum çantamın sapının kemeriyle oynamaya başadım. Sonra da bahçede gezmeye başladım. Yanıma umut geldi. "Selam" gülümsedim. Biraz konuştuk onun ikizi ve arkadaşı da gelmemiş, peki bu demek oluyor ki bu gün en azından öğlene kadar birlikte takılabiliriz. Ama o gitti. Nereye gittiğini de bilmiyorum ben kızlarla telefonda konuşurken gitmiş. Bir saat sonra onu kafeteryada gördüm. Tüm cesaretimi toplayıp nereye gittiğini sordum. Sanane dedi. Tek kaşımı havaya kaldırmaktan kendimi alıkoyamadım. Sadece merak ettim dedim. Neyimsin ki merak ettin dedi. Ben de neredeyse kendimin bile zor duyduğu ama onun kulaklarında yankılandığından emin olduğum bir ses tonuyla peki pardon dedim ve gittim. Yaklaşık bir haftadır hiç konuşmuyoruz. Baştaki hislerin çocukça bir aptallık olduğunu anladım. Artık ondan NEFRET EDİYORUM. Aradan 3 gün geçti. Hilal okuldaydı zeynep de eve gelmişti. Ben tam kapıyı açarken asansör kapısı açıldı. Umut vardı asansörün içinde. Karşı dairenin kapısı açıldı. İçeri de de sarp vardı. (sarp umutun ikizi)
Ben ağzım açık kaldım. Apar topar eve girip kapıyı kapattım. Yani artık umut ve kuzey bizim komşumuzdu. Bi dakika bişey atladım. Ben umuttan nefret etmiyoken konuştuğumuzda burak da bizimle kalıyor demişti(burak sarp ve umutun arkadaşı) offffffffff
Hilal geldi yüzünde güller açıyordu. Zeyneple nolduğunu sorduğumuzda aldığım cevap gerçekten gözümden yaş akmasına neden oldu. Sarp çıkma teklifi etmiş ve hilal kabul etmiş. Yaklaşık üç haftada sevgili oldular. Zeynebin tüm olanlardan yeni haberi oldu. Ben de kendi başıma gelenleri anlattım. Zeynep bembeyaz oldu. "size bi fotoğraf göstericem sarp ve umut bunlar mı" "evet" "evet" onlar benin abilerim. Burak da hoşlandığım çocuk. Deli gibi ağlamaya başladım. Zeybin kolları arasında buldum kendimi. İşte asıl olay şimdi başlıyor gibi hissediyorum... Bu hikayeden HİÇBİRŞEY olmaz!..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇBİRŞEY
Roman pour Adolescents"Hiç" olan insanlar vardır ta ki onunla karşılaşıp "bir şey" olana kadar. Hiçbirşeyin hiçbirşey gibi olmadığı bir hayattan...