Okula gitiğimizde neredeyse kimse yoktu. Bekledik bekledik ve bekledik. Niye bu kadar erken geldik ki niye bu kadar erken uyandık ki. Hala yavrumu özlüyordum. Sıcacık bir ortamı vardı, yumuşacık kollarıyla bana sarılıyordu. Tamam artık tam anlamıyla yatak bağımlısı olmuştum. Ben yatağımı düşünürken kafama bir cismin çarptığını hissettim, artık adı refleks midir nedir ondan dolayı başımı cismin düştüğü yere çevirdim, bir kağıt parçası çok mantıklı koca okulda minnacık kağıt parçası beni buldu. O sırada bir sesleniş duydum. "Hadi ama kendi çöpünü kendin at" Sesin geldiği çocuk arkasını döndü. Arkasını dönmesiyle kızarması bir oldu. "özür dilerim ben şey yani o sandım. Ondan şeettim."
Tamam sıkıntı yok alt tarafı bir kağıt parçası " İkimiz de gülümsedik o gülümseyince böyle bi ;) aman neyse boşver.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇBİRŞEY
Teen Fiction"Hiç" olan insanlar vardır ta ki onunla karşılaşıp "bir şey" olana kadar. Hiçbirşeyin hiçbirşey gibi olmadığı bir hayattan...
