20 leerlingen in één klas (Netties2017)

25

Simons p.o.v.

Eindelijk is het weekend. Ik was die vijf dagen school wel weer even beu. Lekker twee dagen rust. Op het huiswerk na hoef ik lekker niets te doen. Alle verslagen of projecten voor volgende week heb ik al af, dus daar hoef ik me geen zorgen meer over te maken. Het enige waar ik me nog druk om hoef te maken zijn een paar kleine klote opdrachtjes, die ik waarschijnlijk toch zo af heb.

   Languit lig ik op mijn bed en staar naar mijn witte plafond. Mijn handen zitten ik mijn haar genesteld en spelen er wat mee. Ik geniet van de stilte die er is. Ik rol mijn hoofd om en kijk naar Simniël, die op mijn nachtkastje staat. Het cactusje lijkt een knopje te krijgen en ook het vetplantje lijkt bloemen te krijgen. Ik kijk er even naar en kijk dan weer naar het plafond.

   Ik denk na over wat er allemaal gebeurd is deze week. Als eerste heb ik Daniël twee keer een knuffelaanval gegeven, wat echt leuk was om te doen. De dag erna werd ons gevraagd of dat we al eens gekust hadden, wat bij Daniël in het verkeerde keelgat schoot. Dezelfde dag nog vroeg Lex of ik Daniël leuk vind, wat in genegeerd heb. Twee dagen later ging Daniël me helpen met scheikunde en dat werd wat later dan verwacht. Voordat ik het wist sliep ik met Daniël in één bed. Het was op zich wel lekker knus.

   Ik vraag me af wat Daniël nu aan het doen zou zijn. Misschien is hij wel met Samantha. Er gaat een steek van jaloezie door mijn lichaam. Het is niet zo dat Daniël van mij is en ik hem echt wil of zo, maar het voelt niet fijn om aan hem te denken met iemand anders. Stiekem wil ik helemaal niet dat Daniël met iemand anders krijgt. Ik zit hem allemaal aan te sporen dat hij iets met Samantha moet beginnen, terwijl ik dat ondertussen eigenlijk helemaal niet wil. Het levert een beroerd gevoel op als ik aan Daniël denk met iemand anders.

I don't want your body, but I hate to think about you with somebody else

Ik zucht diep en kruip overeind. Ik besluit maar mijn huiswerk te gaan doen, voordat ik hier dadelijk aan het overdenken ben. Ik pak de boeken van de vakken waarvan ik huiswerk heb en ga aan mijn bureau zitten. Met tegenzin begin ik aan het huiswerk. Ik kan me niet echt concentreren. De gedachte van Daniël met iemand anders blijft maar door mijn hoofd spoken. Geïrriteerd zucht ik en doe zo hard mogelijk mijn best me op mijn huiswerk te focussen.

   Na drie vakken gedaan te hebben, wat eigenlijk meer huiswerk was dan ik had verwacht, ga ik naar beneden om even een kleine pauze in te lassen. Ik loop de trappen af en ga de woonkamer in. Mam zit aan de eettafel wat met de iPad te doen. Ze kijkt kort naar me op.
   'Hallo,' zegt ze met een glimlach.
'Hoi,' mompel ik en loop de keuken in. Ik pak een glas en vul het met water. Ik neem er een paar slokken van en schuif dan aan bij mam. Fronsend kijkt ze naar me op.
   'Is er iets?' Vraagt ze. Ik druk mijn lippen op elkaar.
'Nee hoor. Hoezo?' Geef ik als antwoord.
   'Je kijk zo lastig uit je ogen,' zegt ze. Ik zwijg en richt mijn ogen naar het tafelblad. 'Is alles oké?' Ik denk aan Daniël. Wat nou als hij echt bij Samantha is? Ik frons. Plotseling ligt mams hand op die van mij. Geschrokken kijk ik naar haar op.

   'Siem, is er iets?' Vraagt ze weer.
'Nee,' zeg ik na een paar tellen. 'Het huiswerk ging gewoon wat lastiger dan verwacht,' verzin ik en kijk voorzichtig op naar mam. Haar gezichtsuitdrukking staat bedenkelijk. Niet geloofwaardig genoeg?
   'Was het scheikunde?' Vraagt ze.
'Onder andere,' lieg ik. Mijn scheikundeboek ligt nog op het stapeltje van het huiswerk dat ik nog moet gaan doen. Mam kijkt me scheef aan.
   'Als het niet lukt moet je hulp vragen, hè. Daniël die helpt je toch?' Zegt ze dan. Ik knik weer en pers nog een keer mijn lippen op elkaar. Zwijgend kijk ik mam aan. 'Hoe gat het eigenlijk met jullie?' Vraagt ze dan. Overdonderd klap ik dicht. 'Doen jullie nog steeds mee aan dat experiment?'
Ik knik zwijgend. Ik voel dat ik een beetje rood begin te worden. Blozend richt ik mijn ogen opnieuw naar het tafelblad.