Schizophrenic // Vmin ✔

2

Taehyung Jimin'in evine geldiğinde kapıya vurarak Jimin'in açmasını bekledi ve kapının açılmasıyla karşısında gördüğü mutlu ve gülümseyen Jimin'i görünce şaşırmıştı.

"Hoşgeldin Taehyung-ah, içeri geçsene."

Taehyung başını yavaşça iki yana doğru salladıktan sonra cevap verdi.

"Hayır Jimin. Sadece iyi olup olmadığını merak ettim."

Jimin'in yüzüne muzip bir gülümseme yerleşirken Taehyung'a yaklaştı ve konuştu.

"Bu gece burda kalırsan daha iyi olacağım."

Taehyung gözlerini devirdi. Sevgili olduklarını sanması yetmiyormuş gibi bir de her Jimin'in evine geldiğinde sevişmek istiyordu.

"Burda kalmayacağım Jimin, artık şu sevgililik oyunundan vazgeç. Biz sevgili değiliz."

"Sevişirken de böyle diyordun, sürekli bana böyle diyorsun. Madem sevgili değiliz neden benimle sevişiyorsun Taehyung? Neden bana beni sevdiğini söylüyorsun?"

Taehyung kaşlarını çatarak derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Ben gidiyorum, yeter bu kadar saçmalık. Daha fazla katlanamayacağım."

Taehyung arkasını dönerek merdivenleri inlemeye başlamıştı ve Jimin de arkasından boş gözlerle onu izliyordu.

Taehyung kendini arabasına attığında direksiyona bir yumruk geçirmiş ve başını direksiyona yaslayarak ağlamaya başlamıştı. Jimin'i her gördüğünde acı çekiyordu, Jimin'e geçen yıl o gece zorla sahip olduğu  için kendisine lanetler ediyordu. Sadece fazla içmişti ve hormonlarına sahip çıkamamıştı. Böyle olacağını tahmin edememişti...

Jimin onun yıllardır arkadaşıydı ve tecavüz olayından sonra bir kaç ay psikolojik tedavi görmüş ve hemen ardından da bu hale gelmişti.

Her şey daha yeni başlıyor :)