What Matters Most

💑PROLOGUE💑

Naramdaman ko ang pagyakap niya sa bewang ko. Awtomatiko akong napalingon at binigyan siya ng matipid na ngiti.

"Ang aga mong gumising ah.. "

Hinarap ko siya then I gave him a peck on his cheek and encircled my arms around his neck. He burried his face on my neck and gently sniffing and biting it. Napahagikhik ako sa ginawa niya. Hinampas ko siya nang mahina sa braso dahilan para matigil ito sa ginagawa.

"Stop it okay? Di ka ba napapagod?" Natatawang sabi ko. It's already six in the morning pero hindi pa rin ako makatulog. Sino ba naman ang makakatulog eh four AM na bago ako tinigilan ng isang 'to? May trabaho ako at nine kaya naisipan kong wag nalang matulog at baka sumakit lang ang ulo ko.

"I never get tired with you baby.."

Hinaplos niya ang buhok ko at hinalikan iyon. I buried my face on his chest and listen to his heartbeat. Ilang sandali kaming nanatili sa ganung posisyon nang biglang tumunog ang tiyan ko. Sabay kaming napatawa dahil narinig din pala niya ang pagrereklamo ng tiyan ko. He hold my hand and lead me to the kitchen. Pinaupo niya ako sa stool bago binitawan ang kamay ko. He open the fridge and began searching for something to eat.

"What do you want for breakfast baby?"

He ask me without looking. Nasa fridge ang atensyon niya. Isa-isa niyang inilabas ang isang loaf bread, eggs, cheese spread, peanut butter at kung anu ano pa. Napatawa ako sa dami ng kinuha niya.

"Baby, hindi ko magagawang kainin lahat yan no.. But eggs will be good. Ibalik mo na ang peanut butter, di ako kumakain niyan.."

"Ay oo nga pala! How can I forgot? Allergic ka nga pala sa peanut! I'm sorry baby, itatapon nalang natin to.."

He emmidiately toss it on the trash can na ikinalaki ng mata ko. Kabibili ko lang nun kahapon! Tumayo ako at kinuha ang hindi pa nabubuksang jar ng peanut butter.

"Ba't mo tinapon? Binili ko to para sa'yo!"

It's his favorite kaya isinama ko yun sa grocery list  ko. Ang mahal pa naman ang bili ko nun. Ayaw ko kasing bumili lang sa turo-turo dahil baka hindi  nito magustuhan.

"Tsk! Baby, baka kasi aksidente mong makain yan. Pa'no pag nangyari yun at wala ako?"

"Not gonna happen okay? Ano naman ako, tanga para hindi malaman ang pinagkaiba ng cheese sa peanut  butter?"

"Okay.. Sorry, 'wag kana magalit okay? I love you"

Ayun! Nawalang parang bula ang inis ko. Tatlong salita lang yan ha? Pero iba ang epekto niyan sakin. He pulled me and make me sit on his lap. Then he cupped my face and kiss me. Napapikit ako sa sarap. Naadik na  yata ako sa halik niya. Saglit lang nagtagal ang halik na yun. He stared at me, like his memorizing every details of my face. I feel his tiredness. Sino nga bang di mapapagod sa sitwasyon namin?

"Bakit?"

Di ko mapigilang itanong yun. Mukha kasi siyang malungkot and i hate seeing it. Nakita ko ang pagbuntong hininga niya.

Ito, alam ko na 'to eh..

"I...i need to go"

Right

Malungkot akong napangiti at tumayo. Tumalikod ako para hindi niya makita ang luhang nagbabadya ng mahulog sa mga mata ko. Inabala ko ang sarili ko sa paglalagay ng palaman sa sandwich ko. I'm almost finish when I feel him embraced me from my behind. Gusto ko ng umiyak. Gustong gusto ko na! Pero pinipigilan ko. Ayokong makita  niya akong ganito.

"Babe..."

Mahinang tawag niya. Umalis ako sa pagkakayakap niya at umupo. I gave him a faint smile bago ko nilapag sa harap niya ang sandwich na ginawa ko para sa kanya.

"Kumain ka muna bago ka.. umalis"

Nakita ko ang pagbuka ng mga labi niya. May gusto siguro itong sabihin but then biglang tumunog ang cellphone nito. Napabuntong hininga ito bago kinuha ang cp sa bulsa nito.

Rizza calling...

Iyon ang nakita ko sa screen. Mapait akong napangiti bago napatango. Alam ko kasing hindi niya sasagutin ang tawag nito 'pag di ko pinayagan.

"Yes hon? Ahm.. Yes, i'm on my way.. Yeah.. Oo naman nabili ko.. Okay hon, i'm gonna hang up okay? Bye.. Yeah, okay i.. i love.. love you too"

He look at me with guilt in his eyes. Hindi ko na inubos ang sandwich ko at itinapon na kahit pa nga di pa nangangalahati iyon. Nawalan nako ng gana.

"Baby.."

Oo. Alam ko na. This is the harderst part. Again. Bakit kasi nakakalimutan ko na kailangan na naman niyang umalis? I managed to suppressed a smile, kahit na ba gusto ko ng umiyak at magmakaawa na wag na siyang umalis. Pero pinigilan ko pa rin ang sarili ko. This is entirely my fault kaya bawal akong mag demand. I let out a sigh.

"I..i know.. You can go Ty, okay lang a-ako dito. Si-sige na.. Ba-baka magalit pa siya.. P-puntahan mo na a-asawa mo.."

-------------------------------------------------------------

Yes! Natapos din.. Hahaha. Di ko talaga alam kong pano guwawa ng prologue. But well sana magustuhan nyo. ❤