მე შემიყვარდა წითელქუდა

#2

ტელეპორტაციაზე რამე გსმენიათ? რათმაუნდა გსმენიათ მეც მსენოდა მაგრამ ვერასოდეს წარმოვიდგენდი თუ ტელეპორტაციის წამათრევდნენ იაპონიიდან კაც კურდღელა როგორც კი შემეხო ჩემი სხეული ერთმანეთში აითფქვლიფა წამით ვიფიქრე რომ მეხი დამეცა ან რამე ამის მსგავსი მაგრამ ფიქრის დასრულების საშუალებაც არ მომეცა უცებ ჩემა სხეულმა ჯანჯღარი შეწყვიტა და მიწაზე მყარად დადგა მეგონა სულ ცოტაც და ნაწილებლად დავიშლებოდი -რა ჯანდაბაა?! დავიკივლე და კურდღეს კისერში ვწვდი
-ხელი გამიშვი ძალიან სათუთი ვარ !
მას ხელი უმალვე გავუშვი არა იმიტომ რომ მან თქვა გამიშვიო გაკვირვებისგან გონება დაკარგულმა ხელები გავუშვი რადგან ეს ადგილი სადაც ეხლა ვიყავით სახლი ნამდვილად არ იყო ..შუაგული ტყე ნისლში გახვეული უზარმაზარი ხეები რომელსაც მწვანე უცნაური ფოთლები ფარავდნენ ირგვლივ სიჩუმეს უცნარი ხმები არღვევდა ბალახი ყვითელი იყო გამხმარი და ზედ ლურჯი სითზე ექცია
- ეხლა აქავრობის დათვალირების დრო არ არის ადამინო-ზრდილობავ
-სად ჯანდაბაში ვარრრრრ?! იმხელა ხმაზე დავიღრიალე რომ ხეზე ჩიტები რომ მჯდარიყვნენ ჩემი ხმისგან დამფთხალი გაფრინდებოდნენ მაგრამ ხეზე არავი არ იჯდა და ჩემს ხმას მხოლოდ ჩემი დაუპატიჟებელი სტუმრის  უცნაური წრიპინი მოყვა
-შენ ლონგბელის ტყეში ხარ ძვირფასო და თუ გინდა შენი ტაკუნები რამემ ან ვინმემ არ მოგაჭამოს უკან გამომყევი- მის ხმაში მუქარა არ ჟღერდა თითქოს მაფრთხილებდა
-ღემრთო ჩემო ვერ ვიჯრებ ! ამ ქონდრის კაცმა მომიტაცა
-ჯერ ერთი პატრიკი ვარ და მერე მეორე ნუ მაიძულებ რომ გაგთიშო და დანიშნულების ადგილამედე ფორხთვით მიგიყვანო
-შენ მე გამთიშ........ სიტყვი თქმაც ვერ დავამთვარე რომ თვალებში ჩამომიბნელდა აჰ ალბათ ჯობდა გავყოლოდი როცა" ეს მოხდება არავის გაეღვიძება . დილით ახალგაღვიძებული ქალი, გარდა შეშფოთების და ურყევი გრძნობისა რომ ვიღაც უყურებს , ვერაფერს იგრძნობს . ეს გრძნობდა დღის ბოლომდე დაინისლება და მალე გაქრება კიდეც მოგონება სიზმარზე კი ცოტა  ხნით გახანგძლივდება . ამ სიზმარში გარეთ ფანჯარასთან მგელი იჯდება და ქალს დაჟინებით მიაშტერდება უზარმაზარი თეთრ კბილებიანი დაღებული პირით . ქალი არ გამოიღვიძებს არც მის გვერდზე მწოლ მეუღლეს გაეღვიძება არც ერთს არ შეაწუხებთ  მათზე ჩამოწოლილი აჩრდილი და ისიც ვის გამოც მოვიდა ეს აჩრდილი ბავშვი მძინარე ქალის სხეულში ვერაფერს იგრძნობს." ლოგინში ვიღვიძებ თმები სახეზე მაყრია თმაზე კი უამრავი ტოტი და ტალახი მაქვს გაჭელიდი ერთადერთი რაც თავში მიტრიალებდა "სად ჯანდაბაში ხარ მომო"  ოთახი პატარა და ძველმოდური იყო სწორედ ისეთი როგორიც მეცხრამეტე საუკუნის კინოებში მენახა "ლოგინიდან ავდგე ? თუ დაველოდო თვითინ როდის შემოვლენ" შინაგანი ხმა გამუდმებით მებუტბუტებოდა ან/თუ/ან/ ლოგინიდან წამოვხტი ჩემს ქვემოთ ძველმა იატაკმა გაიჭრაჭუნა "ფუ რა დეგენერატობაა " ლოგინში ჩავხტი და თავი მოვიმძინარე კარები ჭრაჭუნით გაიღო და ოთახში ვიღაცე ორი ბუტუნით შემოვიდნენ თავლებ მოჭუტული ვცდილობდი მათი სახეები დამენახა მაგრამ მხოლოდ მათ სილუეტებს ვხედავდი მეცნო კიმონოს ორნამენტებიანი პერანგი "შე ქობდრის კაცო სახელად პატრიკო!"
-ვიცი რომ გღვიძავს მომო წარმოსთქვა მან მე თვალები დავჭყიტე და ლოგინიდან წამოვარდი იმედი მქონდა რომ ფანჯრიდან გადახტომას მოვაწრებდი რადგან მეორის სახე არ დანიანხია და შესაძლოა მისგან გაქცევა კარგი საშუალება იყო მაგრამ როდესაც წამოვხტი ლოგინის სიმაღლე ვერ მოვზომე და იმის მაგივრად რომ ლოგინიდან წამოვფრებილიყავი და ფანჯრიდან გადავფრენილიყავი ვიღაცის კაბას ლეკვივით ჩამოვეკიდე -გამარჯობა დავიწკმუტუნე და გავიკრიჭრ "იქნებ პირველმა შთაბეჭდილებამ გაჭრას და არ მომკლან" მე მის კაბაზე ვიყავი ჩამოკიდებული წითელი სისხლივით ქსოვილზე რომელიც ლამის ჩავაძრე ჩემს წიმ მდგარ პატარა გოგონას არა პატარა არ იყო უბრალოდ პატარას გავდა მოკლე კარი თმა შავი მეწამულ ფერში შეღებილი. თეთრი სახე რომელისიც წითლად იყო დახორკლილი და წითელი ძალიან ძალიან წითელი ტუჩები ქონდა რომელიც ვაშლს მოგაგაონებდა და კოცნას ან კბენას ან რამე ამდაგვარს მოგანდომებდა
-შეგიძლია კაბას ხელი გაუშვა ?
- ამმ ... რათქმაუნდა
კაბას ხელი გავუშვი თუ არა ძირს ემბრინის პოზაში დაბებერტყე
-მომო - გოგონა დაიხარა და ხელი გამომიწოდა - გთხვ დაიცავი ჩემი სიცოცხლე მისი ხმა თრთოდა თითქოს სადაცაა ტირილს დაიწყებდა მის ხმაზე მეტად კი მე ვთრთოდი სიცივისგან და შიშოსგან -ვიცი , ვიცი რომ ეს საუბარი იწითკენ მიდის რომ შემ წითელქუდა ხარ ? არა ? მე კი შენი ძლევამოსილი მონადირე .... მაგრამ ცდებით მე უბრალო გოგო ვარ სახრლად მომო გოგონა ყურადღებით მისმენდა ქვრდა ტუჩი ოდნავ უთამაშებდა ღრმად ამოისუნთქა თითქოს სურდა რომ  მისი აკანკალებული ხმა ჰაერის მეშვეობით გაეწმიმდა -მეც უბრალო გოგო ვიყავი სანამ ეს ყველაფერი დაიწყებოდა მეც მქონდა სახელი მეც არ აღვიქვავდი ამას რეალურად მაგრამ ამ ირიბმა დამოკიდებულებამ აქამდე მომიყვანა "მაგ ირიბ დამოკიდებულებას პატრიკი ქვია საყვარელო " ლამის იქვე წამივიდა გული შიმშილისგან რაღაც ამოუცნობი გრძნობა დამეუფლა თითქოს საუკუნეზე მეტი იყო არ მესადილა ლამის იყო ჩემს თავს შევჭამდი წიათელქუდას ტუჩრნს ალმაცურდ გადავხედე ტუჩის კიდეები ამითამაშდა და ტუჩენზე სვეი ენა მომხვდა მხოოდ მაშინ გავიაზრე ჩემი საქციელი ტუჩებს ვილოკავდი
- ამ .. შეიძლება რაღაც გთხოვთ ? ამოვილუღლუღე სულის ჩამხუთველად
- კი -არა ორივემ ერთდროულად წამოიყვირეს წითელ ქუდმ და პატრიკმა
- საშინლად მშია
- რათქმაუნდა წითელქუდამ თავისი მოხიბვლელი ღიმილი შემაგება თვალის მომჭრელად მომხიბვლელი იატაკიდან ძლივს ძლივობით ავდექი და ჩემს წინ მოლასლასე გოგონას გავყევი პატრიკი კი უკან ბურდღუნ ბურდღუნით მოგვყვებოდა იწინებდა რაღაც ამოუცნობი სიტყვისგან შემდგარ ტყეზე ..............

ერთი უდაბური და უღრანი ტყის პირას, რომელსაც სქელი, მრუმე ბურუსი ფარავდა, ეხვეოდნენ ავისმომასწავებელი ბნელი ღრუბლები და თითქო სასიკვდილოდ განწირული ხმით კიოდა ქარი, მისტიურ შფოთში ცხოვრობდა წითელქუდა. შფოთი ცხოველისა , დაუნდობელი ცხოველისა