Chapter 2
255,256 ,257,258 ...
Yan na yung bilang ng mga studyanteng pumapasok sa school, nandito ko sa may gate at naka sandal sa guard house. its 8:00 AM ,Oo tama yung nakita nyo pang umaga yung klase ko ,obviously napili ako sa mga malilipat sa day time yung schedule..at kanina pa kong 7:00 dito hindi ko pa rin alam kung papasok ba ko o hindi, halos nabibilang ko na yung mga studyanteng pumapasok.
8:30 pa yung klase ko..I still have 30 minutes to decide. Ayoko talaga pumasok pero hindi pwde dahil madami akong mami2ss na lesson a side from that I promised myself na whatever happens hindi ako mag iiskip ng class.
but still ayoko tlaga pumasok pag ganito yung schedule. patuloy pa rin ako sa pagbibilang ng pumapasok at bawat pumapasok ay sinusuri ko.
259,260 dalawang babae na magkasama ang sabay pumasok sa gate yung isa nakatali yung buhok at my maliliit na shoulder bag na nakasabit sa braso na imposibleng magkasya ang isang notebook ,she's wearing a skirt and glamorous shirt at nakasuot ng heels, while the other girl was wearing a black dress at my pouch na nakasabit sa balikat nya nakalugay yung kulot nyang buhok.
and they are both wearing make up.
This is the first time that i critized someone, as far as i know wala akong pakielam sa mga tao sa kung ano at sino sila.pero hindi na pwde yon dahil ngayon kahit ayaw ko ay kaylangan para na din sken.
Halos lahat ata ng pumapasok dito ay parang party ang pupuntahan pabonggahan ng ayos. Ano pa ba ang magagawa ko? e This University is a school for Elites.
So pano ba ko nakapasok dito? Simple lang I am a scholar. Every school year ay kumukuha sila ng mga scholar mag tatake ng exam at depende sa score kung ilang percent ng scholarship ang pwde mong makuha..as for me I got 100% scholarship.Lahat ng scholar ay makakapasok sa university na to pero you are only visible during night time kaya nga pang gabi yung klase ko ganun talaga ang policies It may sounds UNfair pero Yan yung dahilan kaya pumasok ako dito.
Tinignan ko yung schedule ko.. Hmm.. sa ibang building pa to malayo sa dati kong room. Hiwalay kase yung building ng mga scholar sa ibang studyanteng nag aaral dito.
I look at my wrist watch.8:15 na..
I closed my eyes One... I can do this ...Two..I breathe deeply.. Three.
Naglakad na ko papunta sa room ko. Hindi ako masyado pamilyar sa lugar dahil malayo ito sa building namen at hindi ako naglilibot sa univesity na to ..arrgghh ! ! san ba kase tong building na to .! naliligaw na ko.! medyo naiinis na ko dahil baka malate ako sana pala hinanap ko muna yung room ko kanina kaysa tumunganga ako dun sa guard house.
tumingin ako sa paligid at naghanap ng pwdeng pagtanungan na teacher..pero ang malas ko dahil wla akong makitang teacher.. ayoko namang magtanong sa mga studyante dito.
No choice wla tlaga kong makitang teacher kaylangan ko na talaga mag tanong sa mga estudyante dito.
May nakita kong babae na nakaupo sa bench at parang may hinihintay nilapitan ko sya.
"Uhmm..excuse me miss, but do you know where is building C53?"
tinitigan nya ko mula ulo hanggang paa at pagkatapos ay tinaasan nya ko ng kilay.
"NO!I dont know ,now, can you please get out of my sight at may hinahanap ako at baka hindi ko makita dahil nakaharang ka!"
I was shocked, kaya ayoko magtanong e ibang klase tong mga tao dito ang yayabang. aalis na sana ko ng biglang may bumulong sa tenga ko na mas kinagulat ko.
"I think we are in the same building "
pagharap ko ay halos sobrang lapit ng mukha namin ng lalaking nasa harap ko,nakarinig ako ng sigawan at tilian sa paligid at pati na rin ng kaninang babaeng tinarayan ako, He was smiling at me .Kaya naman pala ang gwapo ng lalaking to nakaka starstruck..pero wala kong pakielam ang kaylangan ko ay makapasok sa klase ng hindi late.
BINABASA MO ANG
The Wounded One
Lãng mạnlooking for a story that.,gonna melt your heart? make you cry? and make you realize,.what love really is? then this story is perfect for you guys! hope you enjoy:) ------------------ I don't want PAIN to welcome me., but i think it is part of our s...