The Wounded One

Chapter 3 part II

Cindy

Naglalakad ako papalayo sa registrar, Hindi na ko papasok sa klase tutal naman late na rin ako at malapit na din mag lunch break.

I sitted on the bench near the library, Kitang kita ko ang buong field halos lahat ng studyanteng nakikita ko ay may mga kasama and they all look happy but why I am not feeling the same way. hayy nababaliw na ata ako kelan pang naging masaya ang taong nag iisa. But I'm contented being alone wala kong iniisip walang iniintindi na ibang tao at higit sa lahat walang mananakit saken.

I looked at the sky "Mom, I miss you.." I whispered.Hinawakan ko ang pendant ng kwintas ko. In some ways it helped uplift the feeling that I'm keeping inside. Ang hirap mag isa.I didn't notice na bigla na lang tumulo yung luha ko. oh sht bat ba ko umiiyak stupid tears basta basta na lang lumalabas. I felt my eyes being heavy and that is the last thing I remembered.

---------------------------------------

I caught my breath habang hinahabol ang kotse, walang tigil ang pag agos ng luha ko tila manhid ang mga paa dahil hindi maramdaman ang mga bato o kung ano pa mang naapakan ko ang alam ko lang kaylangan kong sundan ang kotse kaylangan kong pigilan ang tao sa loob non.

Isang bato ang nakapag patapilok saken,muli akong bumangon subalit tila hindi nakikisama ang mga paa ko pinilit ko pa ring tumayo tinanaw ko ang kotseng hinahabol ko malayo na ito at imposible ko na itong mahabol.

"Please..Please don't leave ! Please come back! "

I cried heavly and I cant breathe normally.

"hey ,hey ! wake up !"

Para kong binuhusan ng malamig na tubig,nananaginip na naman ako.

"Are you alright?"

Tinignan ko ang pinang gagalingan ng boses.

"Answer me.Are you ok?"

Isang mala anghel na babae ang ngayo'y kumakausap saken ang babaeng kausap nung lance kanina. The way she look at me mukha syang concern saken.

"Yeah,I'm fine.thank you"

Inayos ko ang sarili ko, di ko akalain na makakatulog ako sa public place. Nakasanayan ko na kaseng matulog tuwing araw at sa gabi naman ako gising.

"Hayy..are you sure? grabe Im so scared akala ko naman sumama ka na dun sa matabang babae !"

"matabang babae? sinong matabang babae?"

"You didnt see her? Sabi kase nila pag binabangungot may matabang babae daw na nakadagan sa stomach mo. You are having a nightmare,you keep on crying and murmuring something i cant understand and after 10 times of waking buti na lang gumising ka kundi naku baka nasampal na kita Im so scared kala ko hindi ka na magigising!"

Napakunot ang noo ko, concern sya saken?parang imposible hindi nga nya ko kilala.

"..uhmm..thank you, Im better now"

Ngumiti na lang ako, tinignan ko ang paligid bakit wala ng masyadong tao? diba mag lalunch break pa lang anong oras na ba.

"The lunch break is over and its already 2:00,and some of the students are in the class right now"

Napatingin ako sakanya para bang nabasa nya ang iniisip ko. matagal pala kong nakatulog kanina pang 1:00 ang tapos ng klase ko. In the end isang klase lang ang napasukan ko.

"ah.."

yun lang ang tanging nasagot ko sakanya.

"We are in the same class right? I saw you kaninang umaga, By the way I am Cathy Lauryn,you can call me Lauryn,you?"