Harry Styles's Fanfiction [TH]

CH2

"เฮ้!!! [y/n] รอผมด้วยสิครับผมไม่แกล้งแล้ว อย่าทิ้งผมไปนะๆๆๆๆ" แฮรี่เริ่มทำตาหมาหงอยอีกครั้งซึ่งมันก็ได้ผลเสมอ คุณหลุดขำออกมาจนได้เห็นอย่างนั้นแฮรี่ยิ่งได้ใจเดินเข้ามาจับมือคุณและกระตุกเบาให้เดินไปพร้อมๆกัน "แฮซคะคุณ เอ่อ ปล่อยมือได้มั้ยคะคือฉันไม่ค่อยชินอ่ะ" "เอาน่า[y/n] เดี๋ยวผมจับบ่อยๆก็ชินเองแหละนะ อีกอย่างผมกลัวคุณทิ้งผมอ่ะ คุณหอมแก้มผมแล้วคุณต้องรับผิดชอบนะที่รัก" แฮรี่พูดขึ้นพร้อมลักยิ้มกวนๆที่ปรากฏขึ้นบนแก้มทั้งสองข้าง "คะ คือ เรื่องนั้นมัน เอ่อ..." และคุณก็ใบ้กินอีกครั้งพร้อมใบหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆ แฮรี่ดังนั้นก็หัวเราะเบาๆพร้อมกับกระชับมือคุณให้แน่นขึ้นอีก และพาคุณเดินไปตามทางเรื่อยๆ จนเมื่อคุณตั้งสติได้ก็กลบเกลื่อนด้วยการแนะนำสถานที่ต่างให้เค้าฟัง เพื่อที่จะสนใจมือที่ถูกมือขอเค้ากอบกุมไว้
วันนั้นคุณก็ได้พาแฮรี่เที่ยวจบรอบบรินั้น โดยมือของคุณก็ยังถูกแฮรี่กุมไว้ตลอดเวลา จนเวลาล่วงเลยมาจนถึงสี่โมงเย็น แฮรี่และคุณสนิทกันมากขึ้น ทั้งคุณและเค้าก็ได้เห็นอีกฝ่ายในมุมที่ต่างออก และมันทำให้คุณหลงรักเค้ามากขึ้นกว่าเดิม คุณจึงเผลอจ้องเค้าและยิ้มออกมาเมื่อเห็นเดินเข้ามาหาคุณพร้อมกับไอศครีมสองถ้วย "[y/n] ผมเลือกรสช้อกโก้แลตมิ้นมาให้คุณ ผมไม่รู้ว่าคุณจะชอบรึป่าว เอ่อ...[y/n] เฮลโหลวววว" "คะแฮซ?" "ผมบอกว่าผมเลือกรสช้อกโกแลตมิ้นมาให้คุณไม่รู้ว่าคุณจะชอบมั้ยครับ" "อ้อ ขอโทดนะคะแฮซฉันใจเลยไปหน่อย แต่คุณเดาแม่นนะคะเพราะชั้นชอบรสนี้มากกกกก" คุณพูดพร้อมรับถ้วยไอศครีมที่เค้ายื่นให้มาถือไว้ในมือและเริ่มละเลียดขิมรสชาติไอศครีมรสโปรด "ใจลอยมาหาผมหรอครับคนสวย เมื่อกี้ผมเห็นนะคุณมองมาที่ผมแล้วยิ้มหวานด้วย" เพราะประโยคทำให้ไอศครีมที่คุณพึ่งตักเข้าปากเกือบพุ่งออกมา "ปล่าวนะคะแฮซ ฉันปล่าวมองคุณซะหน่อย" แฮรี่เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของคุณจึงเกิดอาการอยากแกล้งขึ้นมาจึงแกล้งยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆคุณจนเกือบจะชนกันแล้วพูดว่า "[y/n] ถ้าเป็นคุณผมยอมให้นั่งจ้องทั้งวันเลย" ให้ตายเค้าชั่งขยันทำให้คุณเขินเสียจริง "เอ่อแฮซคะ คะ คือว่ามันก็ค่ำแล้วเราเอ่อ ควรกลับนะคะ" คุณจงใจเปลี่ยนเพื่อหลีกเลี่ยงสถานะการที่เสี่ยงต่อหัวใจของตัวเอง ทั้งๆที่คุณยังไม่อยากแยกกับเค้าเลยแม้แต่น้อย "หง่ะ[y/n] ผมยังไม่อยากจากคุณไปไหนเลย" แม้รุ้ว่าคุณจงใจเปลี่ยนเรื่องแก้เขินแต่เค้าก็เข้าใจคุณ มันก็ค่ำจริงๆนั่นแหละ และเค้าก็ไม่อยากจากคุณจริงๆด้วย "[y/n] งั้นคุณไปทานมื้อเย็นผมนะ" "เอ่อคือว่ามันค่ำแล้วนะคะแฮซ อีกอย่างฉันยังไม่ได้บอกพ่อแม่เลยวะจะกลับค่ำ" "นะครับ[y/n] คุณโทรบอกพ่อแม่ได้เลยว่าผมจะไปส่งคุณให้ถึงหน้าบ้านเอง ผมรับรองว่าจะไม่ทำให้คุณมีแม้แต่รอยขีดข่วนเล็กๆแน่นอน"คำพูดของเค้าทำให้คุณเขินอีกแล้ว "เอ่อ ก็ได้ค่ะแฮซ"ในที่สุดคุณก็แพ้ลูกอ้อนของเค้าอีกจนได้
เมื่อคุณโทรคุยกับพ่อแม่แม้ว่าจะมีข้อตกลงบ้างเนื่องจากท่านทั้งสองเป็นห่วงแต่ก็อนุญาติให้คุณไปทานข้าวกลับแฮรี่ได้ "แฮซคะ เราจะไปไหนกันคะ" คุณถามขึ้นหลังที่แฮรี่จูงมือคุณมาโบกแท็กซี่หลังจากคุณขออนุญาติพ่อแม่สำเร็จ "ไปโรงแรมครับ" "ห้ะ!! โรงแรม!! เอ่อ..แฮซคะพอชั้นลืมว่าต้องกลับไปจัดอ่ะคะ งั้นชั้นขอตัวนะคะ" คุณพยามที่จะแกะมือออกหลังจากที่ได้ยินคำว่าโรงแรม แฮรี่เห็นแบบนั้นก็อดขำไม่ได้ มีอย่างที่ไหนจะรีบกลับไปจัดห้อง ทั้งที่ถ้าเป็นผู้คนอื่นแทบจะเสนอให้เค้าถึงที่ แต่เค้าก็ชอบคุณที่เป็นแบบนี้ เค้าจึงแก้คำพูดว่า"โถ่[y/n] ที่รักผมไม่ได้พาคุณไปทำมิดีมีร้ายซะหน่อย แค่จะพาคุณไปแนะให้เพื่อนๆของผมรู้จักต่างหาก"พอได้ยินดังนั้นคุณก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก"โถ่แฮซคะก็คุณเล่นพูดว่าโรงแรมเฉยๆ ชั้นก็ต้องคิดสิคะ ยิ่งเป็นคุณด้วยแล้ว" คุณตอบไปหน้าแดงไป "[y/n]ถ้าเป็นคุณผมพาไปโรงแรมหรอก แต่จะพากลับอังกฤษไปหา แม่กับเจมม่าต่างหาก" 0///0
................................................................
หลบเท้าก่อนอย่างแรก55555555
ไรต์ขอโทดน้าาาาาา ไม่รู้มีคนรอกันอยู่มั้ย จริงๆมันก็มีหลายๆเรื่องอ่ะเนอะ ทั้งเข้ามหาลัย ทั้งข่าวที่เซนออกจากวง//พูดถึงก็แอบเฮิร์ท ก็ทำให้ไรต์นอยไปพักนึง หลังจากนั้นก็ต้องเตรียมตัวสอบอีก เลยดองยาว ไรต์ต้องขอโทดคนที่เข้ามาอ่าน คนที่รอด้วยนะคะ แต่ไรต์ได้คัมแบคแล้ว ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ ช่วยไลค์ ช่วยกันเม้นเยอะๆน้า ถ้าไรต์ไม่มาต่อก็เม้นเร่ง ทักมาเร่งกันได้ตามสะดวกเลยจ้า ป.ล.ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม และทุกคอมเม้นนะคะที่ทำให้ไรต์รู้ว่ายังมีคนรอนิยายเรื่องนี้อยู่ ขอบคุณทุกคนมากจ้า