Harry Styles's Fanfiction [TH]

CH 1

ตอนนี้คุณกับแฮรี่กำลังยืนอยู่หน้าร้านส้มตำเจ้าหนึ่งคุณเดินพาเค้าเข้าไปนั่งพร้อมยื่นเมนูที่มีภาษาอังกฤษให้แฮรี่แต่เค้ากลับยื่นมันกลับมาให้คุณพร้อมเหตุผลที่ว่าเค้าไม่รู้ว่าอะไรอร่อยจึงให้คุณสั่งแทนคุณหันไปสั่งอาหารกับป้าเจ้าของร้านที่ดูใจดีว่า "ป้าคะ เอา ตำไทยไม่เผ็ด ไก่อย่าง ข้าวเหนียว บลาๆๆค่ะ" "ได้จ่ะ สักครู่นะ" เมื่อป้าเดินออกไปคุณก็พึ่งจะสังเกตุได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาที่คุณเมื่อคุณหันกลับไปคุณก็พบกับแฮรี่ ใช่แฮรี่ สไตล์ กำลังจ้องคุณ คุณมองเห็นภาพตัวเองสะท้อนอยู่ในตาสีเขียวพราวระยับนั้น มันน่าหลงไหลจนทำให้คุณนิ่งค้างราวกับตกอยู่ในพวัง เวลาผ่านไปจนอาหารมาเสริฟคุณถึงรู้สึกตัวแล้วกลั้นใจถามออกไปว่า "เอ่อ แฮซคะ?" "ครับ?" "อาหารมาแล้วนะคะ" "อ่อ ครับ" เค้ายกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขินหลังจากรู้สึกว่าตัวเองเผลอเสียมารยาทจ้องคุณซะต้องนาน เค้าน่ารักอย่างนี้เสมอ นี่หล่ะทำไมคุณถึงหลงรักเค้าแม้ว่าจะในถานะไดเรคชันเนอร์หรือในถานะผู้หญิงคนหนึ่งก็ตาม หลังจากที่คุณแนะนำอาหารแต่ละจานจนครบทั้งคุณและแฮรี่ก็จัดการอาหารตรงหน้า ระหว่างที่คุณจัดการอาหารอยู่นั้นก็รู้สึกได้ถึงสายตายที่เหลือบมองมาทางคุณเป็นระยะๆ "เอ่อ แฮชคะ?" "ครับ?" คนที่โดนจับได้ถึงกับสะดุ้งรีบก้มหน้าก้มตาแทบไม่ทัน //แหมน่ารักจริงเชียว "หน้าชั้นมีอะไรติดหรือป่าวคะ?" คุณถามออกไปด้วยความกังวลยิ่งเห็นเค้าก้มหน้าหนีก็ยิ่งรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาดื้อๆแต่อยู่ๆเค้ากลับเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบว่า "ป่าวครับ ผมแค่เห็นว่าตอนคุณกินน่ารักดี" "อ่อค่ะ แหะๆ" แค่คำพูดของเค้าก็ทำคุณไปไม่เป็นซะแล้ว โถ่พ่อคุณจะทำตัวน่ารักไปไหน
หลังจากที่พวกคุณจัดการอาหารทั้งหมดและจ่ายเงินเรียบร้อยก็ออกมายืนอยู่หน้าร้าน "เราจะไปไหนกันต่อดีครับคุณไกด์คนสวย" -//- "คุณอยากไปที่ไหนหล่ะคะ" "ผมอยากไปที่ไหนก็ได้ที่มีคุณ" "เอ่อแฮรี่คะชั้นหมายถึงที่เที่ยวค่ะ" "อ่าว หรอครับผมก็ไม่รู้เหมือนกันผมให้คุณเป็นคนนำเที่ยวแล้วกัน แต่อย่าพาผมไปทำมิดีมิร้ายนะ" พอพูดประโยคนี้จบเค้าก็ทำหน้าเหมือนสาวน้อยกำลังจะโดนพรากพรหมจรรย์ซะงั้น "5555โถ่ แฮซคะอย่าแกล้งกันสิงั้นเราไปวัดพระแก้วกันดีมั้ยใกล้ๆนี้เอง" "ไปสิครับ ต่อให้คุณพาผมเข้าโรงแรมผมก็ไม่ขัดอยู่แล้วออกจะชอบซะด้วยซ้ำ" เค้านี้ช่างขยันทำคุณหน้าแดงเหลือเกินขอเอาคืนสักนิดเถอะ "แฮซคะ ถ้าคุณยังแกล้งชั้นไม่เลิกชั้นจะหนีกลับบ้านแล้วนะ" แล้วคุณก็แกล้งเดินหนีไป แต่มีหรือที่ขาสั้นของคุณจะเร็วไปกว่าขาของแฮรี่เค้าแค่เดินช้าๆสะบายๆสองก้าวก็ถึงตัวคุณเค้าจึงจับแขนคุณไว้แล้วพูดว่า "โถ่[y/n] ที่รักอย่างอนนะผมแค่ล้อเล่นเองอย่าทิ้งผมนะผมอยากไปกับคุณ" คุณถึงกับต้องหันหน้าหนีเพื่อหน้าที่จะซ่อนหน้าที่แดงจัดของคุณแต่เค้ากลับคิดว่าคุณโกรธเค้าจริงๆจึงยิ่งรั้งคุณไว้แล้วทำหน้าเหมือนลูกหมาจะโดนทิ้ง "นะที่รักอย่างอนผมนะผมยอมทำตามคุณทุกอย่างเลย" "ชั้นป่าวงอนคุณค่ะแฮซแต่ตอนนี้ช่วยถอยไปก่อนได้มั้ย"ก่อนที่ชั้นจะระเบิดเพราะเขิน คุณพูดโดยต่อประโยคสุดท้ายในใจ จริงๆคุณไม่ได้โกรธเค้าแค่กะจะแกล้งนิดหน่อยเท่านั้นแถมยังใจอ่อนยวบตั้งแต่ที่เค้าเรียกคุณว่าที่รักคำแรกซะอีก หลังจากที่คุณพูดออกไปแฮรี่ก็เริ่มสังเกตุเห็นความผิดปกติที่หูแดงๆของจึงรู้ว่าคุณนั้นกำลังเขินเค้าอยู่เค้าจึงโน้มหน้ามาจนริมผีปากของเค้านั้นอยู่ข้างหูคุณ คุณนั้นได้แต่ทำตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับด้วยลมหายใจร้อนๆที่สัมผัสได้ที่ข้างหูและพอได้ยินเค้ากระซิบว่า"ถ้าคุณไม่หันมาห่ผม ผมจะหอมแก้มคุณแล้วนะ" พอคุณได้ยินจึงรีบหันหน้าไปหาเค้าทันทีโดยลืมไปว่าหน้าเค้าอยู่ใกล้ขนาดไหน ปลายจมูกของคุณจุงไปเฉี่ยวแก้มเค้าเข้า "นี่ ไม่อยากให้ผมหอมแต่อยากหอมผมก็ไม่บอก" เค้าพร้อมยิ้มขำกับท่าทางที่คุณก้มหน้าก้มตาถอยกรูดเหมือนเค้าเป็นของอันตราย "แฮรี่คนบ้า!!!! จะไปมั้ยวัดพระแก้วเนี่ย" คุณจึงแกล้งทำเป็โกรธกลบเกลื่อนแล้วรีบเดินนำเค้าเข้าไป "อ่าว เฮ้[y/n]รอด้วยสิ" เค้าเห็นอย่างนั้นจึงวิ่งตามคุณไปทันที
~~~สถานีต่อไปวัดพระแก้วจ้าาาาาา
***สวัสดีจ้า!! ก่อนอื่นไรต์ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะที่ดองข้ามปี ตอนนี้ไรต์อยู่มอห้าจะขึ้นมอหกแล้วคงยุ่งๆไม่ได้อัพบ่อยแต่จะพยายามอัพตอนยาวๆให้นะคะ สำหรับคนที่รอไรต์ต้องขอโทษด้วยจริงนะคะไม่รู้ว่ายังรอกันอยู่มั้ยนะ ถ้ามีคำผิดยังไงต้องขอโทษไว้ด้วยนะจ้ะเพราะไรต์แต่งสดในโทรศัพท์อาจจะมีคำผิดเยอะหน่อยแต่จะพยายามรีเช็คให้จ้าาา ต่อจากก็ช่วยอ่านช่วยเม้นให้ด้วยนะไรต์ไม่มีพลอตติชมยังไงก็ได้จ้านี่เรื่องแรกด้วยรักรีดทุกคนนะและจอบคุณคนที่อุตส่ารอด้วยน้าาา