'Gina #3

100 4 0
                                    

Om precies 13:30 PM ging de bel. Waw, Brent is nog nooit op tijd gekomen. Best triest eigelijk dat hij dat nu dan weer wel is. 'Kom binnen.' Hij wilde me serieus een knuffel geven, maar ik ontweek hem. Hij keek me raar aan. Dat boeide me niet zo veel. 'Laten we maar gaan zitten.' Opperde ik. Hij ging zitten. Ik tegenover hem. Want ja, anders gaat hij me aanraken en liggen we binnen twee tellen op de bank te zoenen. En dat wil ik nu liever voorkomen. 'Vertel maar.' Zei ik kort af. 'Alles wat gebeurd is moet je vergeten.' Hij staarde naar de tafel. 'Sorry, wat? Hoe kan ik vergeten dat mijn vriendje is vreemdgegaan! Ik ben geen computer waar je alleen maar op delete hoeft te drukken om het te wissen!' Ik keek hem verontwaardigd aan. 'Ik kan ook niks goed doen bij jou! Ik doe vreselijk hard mn best om aan al jou eisen te voldoen maar ik ben ook geen computer.' Hij was inmiddels opgestaan. Dit had ik absoluut niet verwacht van hem. 'Vind je echt dat ik je verander?' Ik voelde me schuldig. 'Eerlijkgezegt wel ja. Je bent hartstikke lief en leuk, maar ik trek t niet langer zo.' 'Ben je daarom vreemdgegaan?' Vroeg ik voorzichtig. 'Nou nee, maar toen Liz voor me stond en vroeg of ze misschien mee mocht naar mn huis, dacht ik niet na en had ik ff geen zin in alle shit die zich afspeeld.' Hij wreef over zijn gezicht. Ik stond op, ging achter hem staan en sloeg mijn armen om zijn nek. 'Ik weet dat ik echt niet de makkelijkste ben schatje.' Ik drukte een kus op zijn oor. Hij draaide zich om. 'En nu? Wat wordt het tussen ons?' Ik keek hem aan. Mijn gezicht ging steeds meer naar zijn gezicht. Onze neuzen maakte contact. Ik voelde zijn adem op mijn lippen. Snel drukte ik mijn lippen op de zijne voordat ik me zou bedenken. Yes, hij zoende me terug. Na een minuut of twee trok hij terug. 'Is alles weer oké tussen ons?' 'Ja, sorry dat ik aan je twijfelde.' Hij trok me bij hem op schoot. Ik sloot mijn benen om zijn rug. Ik keek hem in zijn ogen. Zag ik daar nu tranen? 'Wat is er? Waarom huil je?' 'Ik voel me gewoon vreselijk stom, dat ik je dit aan heb gedaan.' Snel trok ik hem tegen me aan. 'Sssss, het is al goed. Je kunt me altijd alles vertellen lieffie. Ti amo.' Zei ik.

 Weer een kort hoofdstukje. Vinden jullie dit fijn? 

Just a couple (Dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu