Gözlerimi açtıgımda zifiri karanlığın,hiçliğin ortasında buldum kendimi. Etrafta kimse yoktu. Ne bir ses ne de bir ışık. Gözlerim yavaş yavaş karanlığa alışınca etrafıma tekrar göz gezdirmeye başladım. Doğruldum ve elimden kuvvet alarak ayağa kalkmaya calıştım. Bacaklarımın üzerinde durmayı başarabilmemle dizlerimin üzerine çökmem bir olmuştu sanki. Son hatırladıgım şey soğuk, buz gibi bakışlara sahip, zeytin kadar siyah olan bir çift gözdü. Bekle demişti sadece. Bekle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
His
RomanceNasıl bir belaya bulaşmış olduğumdan haberim yoktu. Boğuluyordum. Ağlamak, bağırmak, bir yerleri yumruklamak istiyordum. Ama bense burada oturmuş, o zeytin gözlere bakıyordum.
