バタフライ| v.min

00:06

butterfly: bir kağıt alıyorsun,

yavaşça, narince kıvırıyorsun kenarlarını

üst üste getiriyorsun köşeleri

gülümsüyorsun, ortaya çıkacak olanın merakı içindesin

ince uzun parmakların kağıdın katlı kenarına sürtünüyor

sonunda avuçlarının arasında kağıttan bir uçak beliriyor

bir kaç deneme uçuşundan sonra uçurumun kenarına geliyorsun

heyecandan nefesin kesilecek gibi, yerinde duramıyorsun

sol gözünü kapatıyorsun,

uçağı göz hizana getiriyorsun

'Vee... Uçuş!'

zaferin gelişinden şüphen olmadığı sesinden belli

fakat yaratılıştan beri aynı esen rüzgar ters dönüyor,

yüzün düşüyor,

uçak uçurumun dibini boyluyor

o kadar güçsüz ki geri dönmeyi bile başaramıyor

o kağıttan uçak, senin yarattığın ben

ellerinde şekilleniyorum,

güzel ellerin değmese ruhuma

söyle, ne olurdu halim?

varlığımın değeri senin avuçlarının arasındayken varoluş içerisinde

hayallerim sen varken ulaşılabilir,

rüyalar senle güzel,

sen yoksan başarısızım,

uçurumun dibinde bir başımayım

buruştum, yıprandım, yoruldum

ama ölmedim

yaşamaktayım çünkü umudum var

sana kavuşma umudu

senin olabilme umudu

işte hala nefes almamın sebebi bu

parkmin: o zaman o umuda sıkıca sarıl

belki hala seni anlayamıyorum ama yaşama dair bir umudun var

benim sahip olmadığım tek şeye sahipsin

kıymetini bil

(iletildi : 00:06)

(görüldü : 00:06)