ထြက္သြားတ့ဲကားေလးကုိၾကည့္ၿပီး က်ေတာ္သက္ျပင္းခ်မိတယ္ ေနာက္ဘာေတြျဖစ္လာအုန္းမွာလည္းဆိုတာ ၾကဳိမသိေပမယ့္က်ေတာ္သူ႔အနားမွာေနခြင့္ရတုန္းေလး ေပ်ာ္ေအာင္ေနဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္
က်ေတာ္သူ႔အေပၚမွားခ့ဲတ့ဲအမွားက သူခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး က်ေတာ္အ့ဲဒီအခ်ိန္ကုိေရာက္လာမွာအရမ္းေၾကာက္တယ္ ဟူး....က်ေတာ္ေထြေထြထူးထူး မေတြးေနေတာ့အလုပ္သြားဖို႔ က်ေတာ့္ကားေလးေမာင္းကာထြက္လာခ့ဲတယ္
☀☀☀☀☀☀☀☀☀☀
^ဆရာ ထမင္းစာခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ထမင္းျပင္ေပးရမလား ^
ဘာလိုလိုန႔ဲေန႔လည္ေတာင္ေရာက္ၿပီ Luေရာ္ Lu လည္းထမင္းဘယ္မွာစားမလဲမသိဘူး ...
^ထားလိုက္ေတာ့ ငါဒီေန႔အျပင္မွာစားမယ္^
^ဟုတ္က့ဲ က်ေတာ္သြားလိုက္ပါအုန္းမယ္ ^
အတြင္းေရးမႉးထြက္သြားၿပီးတာန႔ဲ က်ေတာ္လည္းက်ေတာ့္ဇနီးေလး Luhan ဆီကုိထြက္ခ့ဲတယ္
^Xiao Lu ^
^ေအာ္ Kris လာေလ ^
^ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီေလ ^
^ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ အျပင္မွာသြားစားက်မလား^
^အင္း သြားမယ္လာေလ ^
က်ေတာ္Companyကကားပါကင္ေနရာမွာ ပါကင္ထိုးေနတုန္း ေဘးဘက္ကေနကားတစီးျဖတ္သြားတာၾကည့္မိတယ္
အထဲမွာLuပဲ ကားေမာင္းေနတ့ဲသူကေတာ့Krisေပါ့ က်ေတာ္အေတြးထဲဝင္လာမိတယ္ အ့ဲေန႔ကLuန႔ဲတူတူအိပ္ေနတာ အ့ဲဒီ့လူလား ...ဟူး...က်ေတာ္သူတို႔ေနာက္ကုိဆက္မလိုက္ေတာ့ဘူး
စားခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိေတာ့ဘူး ဘယ္မွသြားခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့တာန႔ဲBarကုိထြက္လာခ့ဲတယ္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးျဖစ္ေနေပမယ့္ က်ေတာ္ခံစားမႈေတြေပ်ာက္သြားေအာင္ ေသာက္ပစ္ခ်င္တယ္
