Büyüdüğüm yıllarda, babamın benimle paylaştığı,Sanskritçeden çevrilmiş şu sözleri hiç unutmam: ''Evlat,doğduğunda sen ağlarken herkes gülümsüyordu, öyle bir hayat sür ki öldüğünde herkes ağlarken senin yüzünde bir gülümseme olsun.'' Hayatın anlamını unuttuğumuz bir çağda yaşıyoruz. Ay'a birisini kolayca gönderebiliyoruz ama sokağın karşısında oturan komşumuza tanışmak konusunda sıkıntı çekiyoruz.Sürekli iletişim halinde olabileceğimiz bir teknolojiye sahibiz ama yine de pek çok açıdan insanlık tarihinin en az iletişim kurulan dönemindeyiz.Her zamankinden daha fazla bir şey biliyoruzi yine de gerçekten iyi bir insan olmanın ne demek olduğuna dailr bildiklerimiz çok az..
Hiçbir şey sahip olduğunuz muhteşem potansiyeli açığa çıkarmanız için bir şansınızın olduğu ve bu çağrıyı reddettiğiniz bilgisi kadar kalbinizi kırmaz.
