The Bad Boy's Princess (Trouble Makers)

Chapter 1

"Were over."

"What? No! You can't do that to me Raven!"

"Yes I can. I'm a playboy, alam ng lahat. Kaya una pa lang dapat alam mo na laro lang tayo. Kaya pwede ba? Umalis ka na sa daraanan namin."

"Ganon na lang ba yun? Raven malapit na tayo mag isang taon. Sasayangin mo laha ---" Hindi na pinatapos ni Raven ang sinasabi ng babae. Nauna na itong lumakad sa amin, kaya sumunod na lang kami.

Mga babae nga naman sa panahon ngayon. Mga wala ba silang kahihiyan? Grabe. Lumuhod ba naman.

Pag katapos nang eksena na iyon, nag punta na kami sa HQ. Our Private Room, dito ang tambayan ng tropa at mismo kami ang nag-pagawa at gumagastos. Walang pwedeng pumunta dito kundi kami lang.

"Bro! Hanep ka. Pati school queen bee nabingwit mo?" Nakangising sabi ni Sean.

"Nice bro, napa-ibig mo." Natatawang saad naman ni Ian.

"Manahimik nga kayo." Nakapikit na saad ni Raven

"Tinamaan ka hano." Napadilat siya sa sinabi ni Sean." Hindi ah!" Nanlalaking mata niyang sabi.

"Oh easy lang. Napag-hahalataan ka masyado." Tumatawang saad ni Ian.

"Defensive ka masyado pre. Ok lang naman samin."

"Ha?"

"Aminin mo na kasi! Na-fall ka habang ginagawa ang dare. Dapat kasi tinanggap mo na lang pag-katalo mo. Ayan ngayon nasasaktan ka." Seryosong saad ko.

"Para kang bakla Steeve!" Sabi sa akin ni Sean at binato ako ng magazine na nakapatong sa lamesa.

"Gago! Sinong bakla ha! Mas mukha ka pang bakla! Manahimik ka nga!" Saad ko sabay hagis din sa kanya ng magazine.

"Napaka taas kasi ng pride mo. Ayaw na ayaw mong inaapakan yang ego mo."

"Wow!" Ian

"Grabe." Sean

"Nag-salita." Raven

At madami pa silang sinabe. Bakit ba napaka daldal na mga kaibigan ko, parang mga babae. Pano ko ba sila naging kaibigan? Tss.

We have a group namely ' TroubleMakers '. Hindi kami ang nag isip, sila lang talaga ang nag pangalan samin dahil nga talagang mga sakit kami sa ulo. Sikat ang grupo namin dahil kahit na sakit kami sa ulo nakakapag bigay kami ng parangal sa school, ang Raver University.

West University naman ang nangunguna. Ang school na pangarap ng lahat, hindi ka makakapag aral dito kung mahina ang utak mo at kung wala kang pera. Mahirap mag-aral sa school na yan, kaylangan maintain ang grades mo. At hindi ka din basta basta makakapasok, sobrang higpit ng security nila.

Pangarap ko mag aral sa WU-P. Syempre kasama ang mga kaibigan ko, actually kaya naman namin makapag aral sa West University of the Philippines, ayaw lang talaga nila dahil ang pamilya ng kaibigan naming si Raver ang nag mamay-ari nito. High school pa lang kaibigan ko na sila, at nangako kami na walang iwanan. Kaya nga kahit iba-iba kami ng course, same school pa rin. Sa West University sana ko nag aaral ngayon kung sana hindi sumakabilang bahay ang gago kong tatay. Tsk.

I've been staring at the edge of the water, long as I can remember never really knowing why. I wish I could be a perfect daughter, but I come back to the water no matter how hard I tried. Every turn i take, every trail i track, every path i make, every road leads back to the place i know where i can not go. Where i ---

I stop singing when i feel a vibrate on my pocket. I look at my phone to see who the hell disturb me.

"Where are you?"

"Why?"

"Just answer me!"

"Why? Are you one of my suitor?"

"Oh come on Zap!"

"What do you need?"

"Pag tumawag ako sayo may kaylangan agad?"

"Depende. Minsan kasi pag may problema ka naman."

"Grabe ha. Mag papasama lang ako sa mall."

"Ayoko. Uuwi ako ng maaga."

"Ano ka? Bata? Sige na kasi!"

"Tinatamad ako."

What the? Binabaan ako.

"BESTIE! LET'S GO TO MALL NA!" Damn! She's really loud. Super childish pa. At pano naman niya nalaman kung nasaan ako? Aish.

"Let's go madame." Hinawakan niya ang kamay ko at hinila na pababa sa rooftop at dinala sa parking lot.

"Let's go."  She said in a high pitch voice while entering may car so I don't have a choice. *sigh*

While were on our way she's really talking a lot. Ghaad! Wala bang kapaguran ang bibig niya? Para syang armalite.

Pag pasok namin sa entrance ng mall ang dami ng nakatingin. Sino ba naman ang hindi mapapatingin naka suot pa kami ng Uniform. Uniform ng West University. Ang school na pinapangarap ng lahat.

WU-P. Ang pinaka sikat na University sa Pilipinas.

"San tayo?" I asked.

"Duh? Nasa mall. " pilosopo niyang sabi so i glare at her.

"I know! What im asking is where to go! "

"Hehe. Sabi ko nga eh."

"Kain tayo." I said out of the blue.

"Kain lang, walang tayo." I look at her with disbelief. Ghaad! She's really unbelievable.

Lumakad na ko at iniwan siya doon. I enter NBS, I suddenly remembered may bibilin nga pala ko for our project.

Damn. Dapat pala bumili muna ko ng damit para nakapag palit na pinag titinginan tuloy ako.

Nakita ko rin nakatitig ang limang lakaki from Raver University, our rival school. Grabe makatingin. Ngayon lang ba sila nakakita ng Dyosa? My ghaad!

×××