Nothing Like Us Yoonmin

#11

Jimin gözünü açtı. Koluna bağlanmış kabloları serumu  etrafındaki ilaçları tek tek inceledi. Yanıbaşında uyuyan minik bedene baktı daha sonra. Saçlarının kokusunu içine çekti. Min Yoongi'nin sevgisi başka bir sevgiydi. Kimse sevemezdi onu büyüğü kadar. Kimse bakamazdı ona salak salak.
O sırada uyandı yanıbaşındaki minik beden. O kadar zayıflamıştı ki görmeyeli. Kemikleri çıkıyordu. Gözleri doldu Jimin'in. Hayır istemiyordu onu yanında. Daha boşluğuna alışamamıştı varlığıyla yapamazdı. Ölecekti Jimin.  Bunj biliyordu. Neden yanındaydı Yoongi? Neden kokluyordu saçlarını neden bakıyordu sevgi dolu? Acı çekecekti. Jimin dayanamazdı onun acı çekmesine. Tam o sırada konuştu naif sesiyle Yoongi;

+N-neden bana söylemedin?

Onun da ağzından bir tek bu çıkmıştı. Diyemiyordu ki senden nefret etmek istedim, yaşayamadım, intihar ettim, kendimi kestim. Diyemiyordu ben sen gidince umudumu kaybettim. Korktuğunu söyleyemiyordu.  Diyemiyordu tekrar gidersen ben ölürüm. Diyemiyordu...  Susuyordu.

-Sö-söyleyemezdim. Acı çekmene dayanamazdım Yoongi. Ben zaten acıya mahkumdum. Srn mutlu ol is...

+ Mutlu? Ben sen yokken yandım Jimin. Her gün kokunu aradım. Elim gitsin istedim saçlarına okşasın. Olmadı...  Çünkü yoktun sen. Ağladım gecelerce. Olsaydın sarılırdın bana. Yoktun. Ben sensiz öldüm Jimin. Şimdi sadece bir bedenim var. Onu da al. Ruhum zaten senin, bedenimi de al. Benim sadece sana ihtiyacım var. Gerisini boşver.

Şimdi ikisi de ağlıyordu. Birbirini seven iki genç. Ve birnirinden upuzak iki kalp. Jimin tekrar kapatırken gözlerini fısıldadı büyük olan.
"Beni sakın bir daha bırakma Jimin"

***********†************†***********

Bu kitap çok okunmadığı için yb atasım gelmiyor. Ama atmaya çalışacağım. Okuyan oylayan herkese teşekkür ediyorum. ❤❤