Chapter 11

3.1K 71 5
                                    

Gabriella's POV

Buong araw na akong asa kama lang, hindi pa ako gumagalaw or tumatayo, hindi ako na gugutom at hindi din ako naiihi or what.

Hindi parin ako maka paniwala na may cancer ang mom ko, pag pinipikit ko mga mata ko lumalabas yung face niya, pag binubuksan ko naman mata ko madaming pumapasok na mga memories namin dalawa.

Kulang nalang mabaliw ako.

Si Bea pabalik balik sa kwarto ko, she is checking me up every 15 minutes at sinabi niya bakit daw hindi ko sinasagot mga text at tawag ni Ricci.

Pati phone ko hindi ko pa ginagalaw, naiinis ako kase pag may gusto akong gawin pag gagalaw na ako makakaramdam ako agad ng pagod, so i decided to just lay here and do nothing but to stare at the ceiling.

May faint knock sa door ko, hindi ko pinansin, after a few seconds bumukas yung door ko, sinara ko agad mata ko and pretended to be asleep, ayoko muna makipag usap kahit kanino.

"Gabbi?" mahinang sinabi, nagulat ako kase yung boses na yun ay galing kay Ricci, binuksan ko mata ko at ayun siya.

Alalang alala yung itsura, mukang pagod siya, it hurts me to see him like this because of me, i don't want him to worry about me.

"Cci? Anong ginagawa mo dito?" mahina kong tinanong habang naka tingin sa kanya na walang emosyon.

Ricci smiled and look at his foot, why is he smiling?

"i was worried" he said still looking at his foot.

"why?" tanong ko and still, naka tingin ako sa kanya, i'm studying his features.

"i know yung ngyare, Bea told me. I'm sorry for that, pero ito lang masasabi ko Gabbi, wag mong hayaan sarili mong ganto, wag mo pabayaan sarili mo na nag kakaganto, i know you're upset pero hindi tama na hindi ka kumakain at hindi ka umaalis dyan sa kama mo, iniintay mo lang ata na lamunin ka ng kama mo eh, don't be like that, madaming nag aalalang tao para sayo, always remember that happiness is a choice" seryosong sinabi nya at naka tingin ng diretso sa mata ko.

Hindi ko na napigilan mabilis lumabas yung mga luha sa mga mata ko, dali dali akong niyakap ni Ricci.

"ang sakit lang kase, mawawala na siya" sabi ko habang naka yakap din kay Ricci, he just rubbed my back while i cried on his shoulder.

Ever since Ricci came, he became my shoulder to cry on, he always finds a way to make me smile even if don't want to, he always finds a way to cheer me up, he became my hero.

But still, he is only my bestfriend.

After a few minutes kumalma na din ako at binitawan na ako ni Ricci, nakaupo siya sa edge ng bed ko habang tinititigan ako.

"i have to see mom, kailangan kong pumunta ng L.A" sabi ko habang naka tingin sa kanya, yumuko si Ricci at nag nod.

"will you be okay?" tanong niya and this time naka tingin na siya sa mata ko.

"oo naman" sabi ko sabay ngiti.

He smiled back but it didn't reach his eyes.

-----------------------
-----------------------

Im finally here, i am now standing in front of the door where Mom is, hinggang malalim.

Dahan dahan ko binuksan, bumungad agad saakin si Mom na tulog, dahan dahan ako lumapit sakanya, there's alot of tubes connected to her.

My heart ache at her condition, ang pale ni Mom, ang dry ng lips niya.

Hindi ko na pansin na tumutulo na pala yung luha ko, biglang bumukas yung pinto and revealing my Father, tumakbo ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit at mahinang umiyak.

"Dad, i'm sure meron pang way para maligtas siya" sabi ko, niyakap lang ako ni Dad.

"meron Gabriella, gagaling ang Mom mo at mabububay kung magiging successful ang surgery" sabi ni dad, napapikit ako.

Sana maging successful, Mom promised me that she'll live for 200 years, hindi pwedeng mawala si Mom, pag mawawala siya mawawala ang half ko.

While i cried, Dad just held me.

Na kalma ko din sarili ko after a few minutes, tinidnan ko si Mom once again, she looks so weak and it wrecks me, what happened to my cheery Mom?

I held her hand, her hand is so cold.

"Mom, everythings gonna be alright we're here" i said while stroking my hand over her hair.

"just believe in your Mom Gabriella" Dad said with sad eyes, i nodded and we stared at mom.

Hi, sorry kung masyadong maiksi tong chapter, ang lungkot eh :( anyways don't forget to vote and comment xxx

#UAAPseries

Whelve | Ricci Rivero

Elysian | Jordi Gómez de Liaño

Check it out guys!

Ricci Knows Her | Ricci Rivero [Book 1] √Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon